منفورترین چهرۀ دنیای مجازی امروزهای افغانستان

نمی‌دانم چرا امروزها ادا و اطوار این جنرال پاکستانی بیش از قیافه‌های کثیف، چتل و وحشی طالبان، آزارم می‌‌دهد؟! فکر می‌کنم همه‌ی هموطنانم در افغانستان و خارج از کشور همین حس مرا نسبت به ایشان داشته باشند!
به نظر می‌رسد سفر ژنرال فیض حمید به کابل بر خلاف همه دروغ‌هایی که توسط رسانه‌های پاکستانی و نزدیک به طالبان و الجزیره داده می‌شد نه برای رایزنی در مورد تشکیل دولت آینده که برای حل و فصل اختلافات میان خود رهبران طالبان بوده است.
فیض حمید، رئیس سازمان اطلاعات ارتش پاکستان، فکر می‌کند روزی از او به عنوان پدر افغانستان یاد خواهند کرد و کسی که با استفاده از یک اقلیت قومی افغانستانی کل این کشور را گرفت و آن را به حیات خلوت پاکستان تبدیل کرد. اما اگر پاکستان قرار است افغانستان را به عنوان حیات خلوت خودش بداند باید توانایی پرداخت هزینه‌های اقتصادی آن را هم داشته باشد، نه اینکه بخواهد از جیب چین پرداخت کند.

مشکل برای طرف پاکستانی این است که اگر ایران با خلافت و امارت دست‌پرورده‌های سازمان امنیت ارتش پاکستان در کابل مخالفت کند، چینی‌ها یک یوان هم در افغانستان هزینه نخواهند کرد. این موضوع تا آنجا اهمیت دارد که طرف پاکستانی حتی از چینی‌ها خواستار برگزاری نشست سه‌جانبه‌ای در اسلام آباد شده که تهران آن را رد کرده است.

چنانکه اشاره شد مشکل ژنرال پاکستانی و طراحان اطراف او این است که توان مالی برای پشتیبانی از طالبان را ندارند و کمک‌های قطر و امارات و برخی دیگر از کشورهای عرب و غیرعرب هم چیزی نیست که بتواند مشکلات این کشور را حل کند. همین الان طالبان حقوق ماه آینده کارمندان و حتی اعضای خودش را ندارد که پرداخت کند و این مساله به شدت برای همه این طرف‌ها مشکل‌ساز شده است. حضور حمید گل در کابل علاوه بر رتق و فتق این مشکلات، نشان می‌دهد که رهبران طالبان در اداره امور به شدت دچار مشکل هستند و البته یک دلیل دیگر هم دارد.

این حضور در حالی که در قاموس پاکستانی‌ها یک اظهار قدرت پس از ترک افغانستان توسط قوای غربی و متحدان امریکا است، روی دیگری هم دارد که در میان غرور کاذب ناشی از اشغال کابل و فروپاشی رژیم سابق فعلا دیده نمی‌شود. آن رو هم، مشخص شدن بیش از بیش اطاعت‌پذیری رهبران طالبان و حرف‌شنوی آن‌ها از رئیس دستگاه امنیتی پاکستان است. این مساله ضربه‌ سنگینی را هم به طالبان و حکومت آن‌ها وارد می‌کند و هم کینه و عداوت بخش بزرگی از مردم افغانستان را که با پاکستانی‌ها صنمی ندارند عمیق‌تر و گسترده‌تر خواهد کرد.

در مجموع باید گفت پیروزی طالبان در افغانستان برای ژنرال حمید و سایر مقامات پاکستانی حکم لیموشیرین را دارد که فعلا شیرین است و هر چه بیشتر جویده شود، تلخی‌اش عیان‌تر و بر آن شیرینی غلبه خواهد کرد. پاکستانی‌ها و رهبران طالبان وقتی با واقعیت‌های میدانی در حکومت‌ مواجه شوند و ببینند که نمی‌شود با جیب خالی حکومت کرد، متوجه خواهند شد که این مرحله از بازی هم بدون نتیجه به پایان می‌رسد. اینکه شما فقط حاکم باشی و به مردم خدمات روزمره و اولیه را ندهید، چاره کار نیست….

محمد موسی فکوری