مقاومت برای پایان بخشیدن به بردگی

هیچ انسان سالم و خردمندی از جنگ طرفداری نمی کند؛ چرا که جنگ سرشت مخرب و ویرانگر دارد. با وجود این، در برخی شرایط جنگ و مقاومت تنها راه نجات است. نجات از بردگی، از تفکر سلطه جویانه و انحصار طلبانه و شکستن زنجیر استبداد و استثمار. در چنین شرایطی، بهره گیری از جنگ به عنوان یک ابزار، واجب می گردد. پشتون ها این ظرفیت را ندارند و هیچ گاه نمی خواهند که دیگران را در کنار خود و دارای حق برابر با خود بپذیرند. آنها دیگران را در حد برده و رعایای سر به زیر قبول دارند و می پذیرند. آنها زبان منطق و گفتگو را نمی فهمند و هرگز حاضر نخواهند شد که برای دیگران در اداره کشور سهمی قائل شوند.

بدین رو، به نظر من احمد مسعود، مناسب ترین و موثر ترین راهبرد را برای در هم شکستن این تفکر تمامیت خواهانه انتخاب کرده است. این اقدام جسورانه او می تواند، پروژه ای را که رهبر شهید، کلید زده بود، تکمیل کرده و به تفکر تمامیت خواهانه در افغانستان نقطه پایان بگذارد. اما با این شرط که از رویدادهای گذشته درس گرفته و اشتباهات مرحوم احمدشاه مسعود را تکرار نکند.

عمران حلیمی