معذور دار ما را !

برخی از دوستانی که در کشورهای غیراسلامی زندگی می‌کنند، از بندۀ مکرراً تقاضا کرده‌اند که در بارۀ «حجاب» یا پوشش دینی بانوان مطالبی بنویسم.

لطفاً این بی‌بضاعت را از آن تکلیفِ گران، معاف و معذور بدارید! زیرا در این وادی باریک‌تر از مو و تیزتر از شمشیر و تاریک‌تر از شب، دو گونه می‌توان سخن گفت: صادقانه یا ریاکارانه! و هر کدام از این دو، دشواری‌ها و پیامدهای خاص خود را دارد.

گونه‌ای اول: هرگاه صادقانه و واقع‌نمایانه به شما بگویم: «برپایه‌ی متون و نصوصِ صریح و قاطعِ اسلام و به اجماعِ تمام مذاهب و مکاتب اسلامی، رعایت حجاب و پوشش دینی بر بانوان مسلمان واجب است»؛ آنوقت جوالی‌های رسانه‌ای و سربازانِ سایبریِ استعمار غرب یک‌صدا می‌گویند: این آدم متحجّر و متعصب است! افکار داعش و طالب را ترویج می‌کند! زن‌ستیز و مخالف آزادی‌ها و پیشرفت زنان است! از ایران دستور می‌گیرد و می‌خواهد زنان را خانه‌نشیین کند! و …

گونه‌ای دوم: هرگاه مانند برخی از ملایانِ جوالیِ فرهنگی غرب، ریاکارانه و عوام‌فریبانه بگویم: «آیات حجاب و عفاف اختصاص به همسران پیامبر دارد! و به فکر تار مو و تار دمبوره نباشید و زلف‌افشان و پای‌کوبان، شاد و آزاد زندگی کنید»؛ در این صورت هرچند یک روزه القابِ «نواندیش» و «روشنفکر» و «استاد» و «دانشمند» و «فرهیخته» را کمایی خواهم کرد و گلباران و لایک‌باران خواهم شد؛ اما مطمئناً هم بر خلافِ تعالیمِ صریح و واضح اسلام سخن گفته‌ام و هم بر خلافِ باور و وجدان خودم!

بر پایه‌ای آنچه گفته آمد، هم جدل و جنجال با جوالی‌های فرهنگی ـ رسانه‌ای غرب در افغانستان امروز برایم اتلاف وقت است و هم سخن گفتن بر خلاف مسلمات و ضروریات اسلام و باورهای خودم، دشوار و نارواست!

پس لطفاً بنده را از این مأموریت دشوار و پرجنجال، معاف بدارید و وظیفۀ دینی تان را از مراجع تقلید جویا شوید!

سخن در این باب را با یک افسوس و اندوه به پایان می‌برم:

دریغ و درد که بانو کوهستانی (فعال حقوق زنان) قربانی جور و جهل شد! در فضای سرشار از افراط و تفریطِ افغانستان کنونی، او پرچم «اعتدال» در کشور بود. در عین مبارزه در مسیر ترویج ارزش‌های مدرن (حقوق زنان) پایبندِ دین، اخلاق، معنویت و فرهنگِ جامعه‌ی خود نیز بود.
یادش ستوده و روانش آسوده باد!

مسیح ارزگانی