مشک آنست که خود ببوید

نسبت طالبان با آمریکا کاملا روشن و شفاف است.

طالبان بارها با زبان رسا گفته اند که اگر آمریکا، از افغانستان خارج شود و سلطه این گروه بر قدرت سیاسی و جغرافیای افغانستان را مورد حمایت قرار دهد، دیگر نزاعی با آمریکا نخواهند داشت و از حضور سیاسی و اقتصادی آمریکا در افغانستان نیز استقبال خواهند کرد.

معنای این سخن شفاف اینست که مسأله طالبان با آمریکا، صرفاً مسأله قدرت و منافع است و لاغیر.

با این وصف، جناب آقای کاظمی قمی سفیر محترم ایران در افغانستان، اگر ده مصاحبه دیگر هم انجام دهد و مدعی شود که طالبان، عضوی از محور مقاومت است، باز هم این وصله به طالبان نمی‌چسبد.

سفیر ایران در آخرین گفتگوی خود با تلویزیون تمدن، بار دیگر گفته است که افغانستان، عضوی از محور مقاومت ضد استکباری است و پر واضح است که مقصود او از افغانستان، طالبان است نه مردم افغانستان.

واقعیت امر اینست که که حتی اگر بپذیریم که جنگ طالبان با آمریکا، یک جنگ واقعی بوده (نه تبلیغات رسانه ای)، اختلاف طالبان با آمریکا را میتوان از جنس نزاع و اختلافی که چین یا روسیه با آمریکا دارند. دانست.

اما آیا چین و روسیه، تنها به این دلیل که دشمن آمریکا هستند، عضوی از محور مقاومت هم هستند؟

بارزترین شاخصه اعضای محور مقاومت اینست که در مبنای فکری خود، با نظام سلطه مخالفند و چون آمریکا، پرچم‌دار نظام سلطه است، در راس هرم دشمنی محور مقاومت قرار دارد و این دشمنی، با تغییر شرایط و منافع، دستخوش تغییر نمیشود.

جنس اختلاف محور مقاومت با نظام سلطه و آمریکا، از جنس مبانی فکری است نه تعارض منافع.

بنابراین، قرار دادن طالبان در جمع اعضای محور مقاومت، از بیخ و بنیان غلط است.

طالبان، در نهایت، چیزی شبیه حکام عرب هستند که برای یک لبخند آمریکایی ها با دم شان گردو میشکنند و مخالفت ظاهری شان با اسراییل هم به واسطه‌ی فشار افکار عمومی است و اگر منافع شان ایجاب کند، همچون حکومت سعودی یا امارات متحده عربی به سمت عادی سازی روابط با اسراییل هم حرکت خواهند کرد.

به نظر می‌رسد که سفیر محترم ایران، در استانه نشست دوحه و در شرایطی که به نظر می‌رسد طالبان در حال ورود به مرحله‌ی جدیدی از همکاری ها با آمریکا هستند، با بیان این مطالب، قصد دارد طالبان را رنگ کند و با وانمود کردن این که آنها جزو محور مقاومت هستند، آمریکا را نسبت به این گروه بدبین نماید.

اینجاست که آن سخن سعدی شیرین شکر مصداق پیدا می‌کند:
مشک آنست که خود ببوید
نه آنکه عطار بگوید

طالبان اگر عضو محور مقاومت هستند، خودشان باید در قول و عمل، آن را به اثبات برسانند نه آنکه دیگران، این گروه را به محور مقاومت پینه کنند.

سخن آخر اینکه بعید است آمریکایی ها آنقدر احمق باشند که با ادعای فوق، نظر خود را نسبت به طالبان تغییر دهند و برنامه ای را که مرحله به مرحله با طالبان به اینجا رسانده اند، به شکل دیگری به پیش ببرند.

سوگندانه باید گفت که بر خلاف ایران، آنها برای افغانستان، طراحی دارند و منفعلانه عمل نمی‌کنند تا در نتیجه‌ی عملیات های روانی، لحظه به لحظه تغییر استراتژی بدهند.

سید احمد موسوی مبلغ