مسئولیت ما!

سرنوشت هزاره‌ها شبیه سرنوشت مسلمانان میانمار است؛ این قوم در وطن‌ خود بی‌وطن‌است و با تیغی ذبح می‌شود که از نفرت قومی و تعصب مذهبی آب می‌خورد. طالبان به دروغ ادعای برقراری امنیت دارند. سکوت ناشی از ترس و استرس شدید گورستانی نشانه امنیت نیست بل‌که دلیل حاکمیت توحش بی‌مهاری است که در ضمیر تاریک مشتی عقیده‌پرست روییده است. در منطق بیمار این جماعت کشتن پیرزن و کودک ۱۲ساله مقبول و مرضی خداوند و عین ادای فریضه است. طالبان با گروه‌های تکفیری هیچ اختلاف مبنایی ندارند. در آیین اینان، هر آن‌که و هر آن‌چه از متر و معیار خودساخته‌ خودشان کوته یا بلندی کند سزاوار بریدن نابودی است.

در داخل، دست ما از هر سو کوتاه هست. تنها کاری که می‌توانیم این است که در خارج، روی‌دادها را مستندسازی کنیم. مسئولیم ثابت کنیم که همان‌گونه که بی‌کار کردن زنان و بی‌سواد نگه‌داشتن دختران جنایت علیه بشریت قلمداد شده، فجایعی چون قتل عام کاج و سیوک نیز مصداق بارز نسل‌زدایی است و با غرض و نیت نیست و نابودسازی یک جماعت مذهبی و قومی انجام گرفته است. خطاب ما به مجامع بین‌المللی است. جهانیان اکنون شاهد مصایبی نظیر کشتار رواندا و بوسنی و کوزوو هستند.
این حداقل حقی است که قربانیان بر گردن ما دارند.

هادی رحیمی زاده