مجازات های علنی برای گناهان خصوصی ،سکوت مستمر در برابر کشتارها و فجایع علنی

در خبرها، از مجازاتهای عمومی در اماکن ورزشی و مکانهای باز افغانستان، گزارشاتی نشر می شود.
این مجازات ها غالبا به دلیل گناهان خصوصی است. شاید استخبارات ، پشت دیوارهای منازل هم نفوذ کرده و به مانند دوربین های مداربسته ای همآره روابط مردمان را کنترل می کنند.
این قبیل اخبار آنقدر نشر می شود که گویا در این کشور ، همین قبیل امور جریان دارد، آن هم در جامعه ی به شدت سنتی و ناموسی افغانستان که حساسیت ویژه ای بر حریم خانواده دارند .

گروه حاکم، از آبرو و حیثیت این سرزمین و مردمان آن در نزد افکار عمومی جهان،  دیگر چه باقی گذاشته اند؟! تا جایی که رهبر پشت پرده ی حاکم، ملا هبت الله در اولین نطق های صوتی، بر استمرار این مجازاتها تاکید می کند. شاید سطح تفکر حاکمیت تنها به همین چیزها می رسد و بس.

اما بیشتر از اخبار قدرت نمایی گروه حاکم امارت در بازداشت و توبیخ و شلاق … مردم ، همآره گزارشات زیادتر، از حمله افراد مسلح ناشناس به مردم بی دفاع افغانستان، با اهداف پنهانی به ویژه بر گروه خاصی نشر می شود که به دنبال این حملات ، تعدادی از مردم بی دفاع از زن و مرد، پیر و جوان، نمازگزار و دکاندار … ترور می شوند و خانواده هایی داغدار عزیزانشان.

سوال اینجاست!
آیا هدف قرار دادن بیگناهان و مردم غیر مسلح، در عقاید طالبان، جرم نیست؟

طالبان که ظاهرا استخباراتشان از روابط خصوصی نامشروع اطلاع می یابند و بلافاصله در روند احکام قضایی و حدود شرعی، شلاق و سنگسار را اجرا می کنند! چگونه از عوامل ترور مردم بی دفاع در ملا عام ، به ویژه شیعیان بی خبر هستند؟

تا به کی شیعیان و هزاره ها به وسیله مسلحان نقابدار جیره خوار، در ولایات افغانستان ، ترور شوند ؟!
آیا این کشتار و خشونت ها ، در عقیده حاکمان طالب، گناه نیست! به دلیل اینکه در نظام امارتی طالبان، مذهب شیعه رسمیت ندارد!

آیا شناسایی عاملان این ترورها برای طالبان ، کار پیچیده ای است!
اگر شناسایی می شوند پس چرا علنی مجازات نمی شوند!

مسلحان ناشناس که تا پیش از این انتحاری های جان برکف و ریموت به دستان مواد منفجره بودند، اکنون  با کدام دست های پنهانی شریک جرم هستند !؟ که پس از مسکوت گذاشتن پیگیری ترورهای شش ماه گذشته ی شهرک جبرئیل و  شهادت زنجیره ای نمازگزاران و عالمان شیعه ی هرات، باز هم دستشان به جنایت دیگر آلوده شد و باز همان صحبت ها و وعده های تکراری طالبان!

زمانی که سطح ارتفاع خرد جمعی و اوج نگاه حکومتداری و مردم داری طالبان تا حد شلاق در منظر عمومی به جرم گناهان خصوصی است و تمام دغدغه رهبر طالبان ، اجرای حد است، چه انتظاری است در تامین امنیت عمومی برای همه ی اقشار مردم و اجرای برنامه های رو به رشد در کشور و …

چگونه برای لمس نامحرم پرونده ی قضایی تشکیل می شود و برای اجرای احکام با ورزشگاه و مسولین شهری هماهنگی می شود و زمانی را به اطلاع رسانی مردم مشغولند تا صحنه اجرای حکم و نمایش قدرت طالبانی به بالاترین کیفیت برگزار شود …. مسلما متولیان امور شرعی طالبان، زمانهایی را به این مسایل مشغولند … ولی برای شناسایی عوامل ترورهای مردم بی دفاع و مجازاتهای علنی اشرار مسلح، هیچ همتی نیست و هیچ کاری صورت نمی گیرد.

گویا شروع ماجرا با جایی از همین امارت است، عقیده به تکفیر و عدم رسمیت مردمی خاص (شیعه و هزاره) !! و پایان این جریان با اشرار مسلح آدم خوار در ترور و خشونت این مردم.

چند پلان و برنامه دیگر به این روش ها انجام بشود؟ تا از افغانستان و مردمانش، از فرهنگ متکثر و تمدنش، از رویش های جوانانش، از استعداد ها و ظرفیتهای انسانی اش اثری باقی نماند …

یاد شهدای شام‌گاه دوشنبه، ۱۰ ثور، مسجد امام زمان شهرک اندیشه ولسوالی گذره هرات گرامی باد و با دعا برای شفای مجروحان حادثه و تسلیت به خانواده های داغدار.

معصومه رحیمی