مبارزِ مهراندیش

درصداقت، آیینه ای بود قدنما. دربصیرت، چراغ گَیسی بود درمسجد قریه ها و در زلالی روح، رودخانه ای بود همواره جاری در دیارِما. “سیدعبدالحمید سجادی”، زیباترین فصل یک رویداد در زندگی سیاسی جامعه ی خود بود.

نخستین و روشن ترین صدای صلح و شکیبایی و همسازگری بنام او ثبت شده است. دراوج ناسازگاری ها و دشمنی هایی که احزاب و گروههای سیاسی، زندگی روستایی و روابط ساده و برادرانه ی جامعه ی منزوی هزاره را به جهنم نفرت پراکنی ایدئولوژیک تبدیل کرده بودند، سجادی جوان و جویای صلح و سلامت وکرامت، به مردم آفتاب سوخته ی لعل، کتابخانه و مکتب وسرک ومهربانی هدیه می کرد و برای تمام هزاره ها سخن و پیامی از جنس صلح و”وحدت” پیشکش می نمود. خود، غیورانه و دردمندانه، بیرق صلح و وحدت خواهی را برشانه برافراشت و با اشک و عشق این بیرق را تا بربام تمام دره ها وقریه ها و خانه ها دراهتزار نساخت، ازپای ننشست.

بخت با آن عارف آیینه کیش و مبارزِمهراندیش یار بود که با کارنامه ی پاکیزه و میراث ستوده و ماندگار رفت تا شاهد ناپالودگی های این زمانه و زمینیان معاصرش نباشد.

یادش روشن و نامش زینت تاریخ این دیار خواهد ماند!

پنجم حوت، سالروز شهادت شهید سید عبدالحمید سجادی گرامی باد

حمزه واعظی