لیبیدوی سیاسی طالبان

زیگموند فروید، عصب‌شناس اتریشی و بنیان‌گذار دانشِ روانکاوی، اصطلاح «لیبیدو» (زیست‌مایه) را به‌منظور توضیح فرایندِ کاربستِ انرژیِ‌ِ غریزه و میل جنسی ابداع نمود. واژه‌ی لاتین لیبیدو (Libido) به معنای میل و آرزو است. لیبیدو همواره با مرگ می‌جنگد و برای بقا فعالیت می‌کند. غریزه و میل جنسی در مرز میان امر جسمانی و روانی قرار دارد؛ بنابراین لیبیدو نماینده‌ی بخش ذهنی و روانی این میل و غریزه است. اصطلاح لیبیدو، اما از دایره‌ی تمایلات شدید غریزی و جنسی فراتر رفته و به دیگر عرصه‌های حیات انسانی نیز سرایت نمود که میل و آرزوی رسیدن به قدرت سیاسی و لذت از خودکامگی و ویرانگری یکی از این عرصه‌هاست.

رفتار و اعمال گروه شورشی طالبان در چارچوب سیاستِ لیبیدویی به شکل بهتر قابل بازشناسی است. لیبیدوی سیاسی طالبانی یعنی «میلِ شدید به ویرانی و لذتِ مضاعف از کشتار و خون‌ریزی و فعالیت برای بقا». همانگونه که ابزارآلات نظامی و اسلحه بُعدِ جسمانی و فیزیکی غریزه‌ی کشتار و ویرانی و میل به بقای طالبان را تقویت می‌کند، لیبیدوی سیاسی بر بُعدِ ذهنی و روانی این گروه خون‌آشام تأثیر می‌گذارد و انگیزه و میل آن‌ها به کشتار را افزایش می‌دهد. شامِ گذشته (پنج‌شنبه شب)، طالبان در تخار سه زن را تیرباران کردند.

در روزهای گذشته نیز طالبان چندین زن را به رگبار گلوله بستند: یکی به جرم اینکه کارمند ریاست امور زنان بود در شاهراه بادغیس- هرات توسط طالبان از اتوبوس مسافربری پایین و تیرباران شد؛ دیگری یک افسر پلیس زن در ولسوالی بگرام ولایت پروان، هنگامی‌که مشغول زراعت در مزرعه‌ی خود بود، به دست طالبان به رگبار بسته شد. مورد سوم زنی بود که همراه دختر جوانش در حال عبور از مسیر شاهراه مزار- سمنگان بود و توسط طالبان از اتوبوس پیاده و به رگبار بسته شد و دختر جوانش نیز توسط طالبان ربوده شد. با تیرباران این زنان، اِنزال عمومی طالبانی صورت گرفت و گروه طالبان خون‌آشام اوجِ لیبیدوی سیاسی خود را از نزدیک‌ترین منظر و با وحشیانه‌ترین سیما به نمایش گذاشتند. افزون براین‌ها، تیرباران کارگران مرغداری دره‌صوف هنگام خواب، تیرباران فیض‌محمد خاشه‌جوان، کمدین قندهاری، تیرباران دسته‌جمعی مردم غیرنظامی در اسپین‌بولدک قندهار و ده‌ها مورد به رگبار بستن مردم بی‌گناه نشان از اوجِ لیبیدوی سیاسی طالبانی است. بنابراین، طالبان نه تنها تغییر نکرده‌اند، بلکه میل آن‌ها به ویرانگری سیری‌ناپذیر است و لذت بردن از کشتار در میان آن‌ها شدیداً افزایش یافته است.

دکتر. سید یحیی موسوی