قفس واپسگرایی

جامعه‌ای که در آن، زن را در داخل قفس واپسگرایی بنام برقع می‌اندازد و این قفس منحوس را لباس دین، ارزش، نجابت، شرافت، حیا و پاکی می‌داند تا رسیدن به‌برابری، عدالت جنسیتی و محقق شدن حقوق زنان، راهی درازی در پیش دارد.
واضح است که وقتی برقع را قفس واپسگرایی و نماد عقب‌ماندگی می‌نامیم، قصد و هدف، توهین به پوشش ملی یا حجاب اسلامی نیست چرا که برقع نه پوشش ملی است و نه حجاب اسلامی. برای این‌که ثابت شود برقع پوشش ملی نیست کافی است، به‌متن جامعه در سراسر کشور و در دل تاریخ مراجعه شود؛ اما این‌که حجاب اسلامی نیست، فقط کافی است که به‌تعریف سنتی از حجاب اسلامی در فقه، رجوع شود که در آن هویدا بودن چهره به‌صورت کامل، مجاز است. هرچند که در مورد حجاب و حجاب اسلامی، بحث عمیق تاریخی، دینی، فلسفی و جامعه‌شناختی نیاز است که این‌جا جایش نیست و خیلی‌ها هم توان درک و هضم آن را ندارند.
فعلا بنا را می‌گذاریم به‌همان تعریف متداول و نسبتا مشهور، بنابراین برمبنای همان تعریف شناخته شده سنتی، از حجاب اسلامی، برقع پوششی نیست که وجود آن به همان شکل، برمبنای آموزه‌های اسلامی، الزام‌آور باشد و از دل فقه بیرون آمده باشد، تا آن را بتوان معیار حجاب اسلامی دانست. در نتیجه وقتی برقع، نه پوشش ملی باشد و نه حجاب اسلامی، پس بدون تردید می‌توان گفت برقع، قفس واپسگرایی، پوشش تعصب و حجاب عقب‌ماندگی است.

داکتر سید جواد سجادی