قانون یک نفره برای همه

طالبان غافلگیر شدند. سرعت تحولات پرشتاب بود. وقتی طالبان خود را در تحولات یافتند، روبروی نماینده‌های جمهوریت دیدند. باید زمان می‌خریدند.

چارچوب‌بندی گفتگوها را پیش کشیدند. چند دور رفت و آمد برای گرم نگه‌داشتن فضای گفتگو صورت گرفت.

وقتی رهبران طالبان دیدند که کفه ترازو به نفع جمهوریت سنگین است و به راحتی نمی‌توان حریف جمهوریت اعم از احزاب سیاسی، جامعه مدنی، مدافعان حقوق بشر و اصحاب رسانه شوند، پاشنه آشیل رقیب را هدف گرفتند؛ قانون اساسی!

رهبران طالبان تشکیل حکومت بر پایه فقه حنفی را پیش انداختند.

در جبهه جمهوریت، چند دستگی، صف‌بندی‌ها و جناح‌بندی عجیبی وجود داشت و بهم ریختن و نظم‌دهی عاجل ممکن نبود.

زیاده‌طلبی و خود‌خواهی غنی مانع دیگری بود.

در همین حال، حماقت وهیجانات کودکانه حمدالله محب گل کرد و وارد بازی خطرناکی شد و تحلیل‌های آبکی تحویل غنی داد و اوضاع را بدتر کرد.

جبهه جمهوریت بجای بهم‌پیوستگی و انسجام بیشتر، دچار فروپاشی نسبی و تدریجی شد و در چند روز آخر شدت گرفت.

بالاخره در ۱۵ آگست ۲۰۲۱ جمهوریت از هم فروپاشید. طالبان با غلبه و نیرنگ بر اوضاع مسلط شدند و از بدو تسلط به عبدالحکیم حقانی وظیفه داده شد تا قانونی بنویسد که جایگزین قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان شود.

بدین ترتیب در این مدت که جبهه جمهوریت به چهار جهت جهان پراکنده شد و هر روز بیش از پیش توان دفاع از پاشنه آشیل تمامی ارزش‌های دموکراتیک و جمعی را از دست می‌دهند، طالبان برای تسلط بیشتر و عمیق‌تر بر لایه‌های زندگی فردی – اجتماعی مردم افغانستان، آماده می‌شوند.

عبدالحکیم حقانی قانون اساسی مورد نیاز طالبان را نوشته و اگر حرف از اجرای شریعت اسلامی می‌گوید، مراد او رونمایی و اجرای همان قانون است.
قانونی که تمام شوون زندگی مردم را در حوزه خصوصی و عمومی کنترل و مدیریت می‌کند.

سید مصطفی حسینی