فرزندان صدیق وطن؟؟؟!!!

ابتداى دهه هشتاد، عبدالحمید مبارز که معین نشراتى وزارت فرهنگ بود، سلسله مقالاتى در روزنامه هاى دولتى مى نوشت با این عنوان: ” عودت کنندگان از غرب، فرزندان صدیق این وطن اند “

سرتا پاى این مقالات، مملو از توصیف و تعریف افغان هاى تکنوکراتى بود که با نوستالژى زمان سلطنت، مسافر گونه و بدون خانواده به کابل برگشته بودند.

از بس فضاى تبلیغاتى به نفع این نسل بى تعلق و بى شناسنامه بود، کسى گمان نمى کرد که خیل فرزندان صدیق وطن،اصالتا همان شاه دزدان سر گردنه باشند که با عناوین و کودهاى مختلف، پروژه و بودجه و بیت المال را سر مى کشند.

زمان جنگ هاى تنظیمى، مهمترین اقلام براى وندى هاى تنظیم هاى جهادى؛ لوازم خانه، رهگیرى و تخلیه جیب افراد رهگذر و در پرشانس ترین حالت، غارت زیورات زنان بود. بى خبر از اینکه مرتبه اعلاى دزدى، دزدى قانونى و ادارى است که تحصیل یافتگان غرب بعدا رواج دادند.

کایت همان مصراع معروف است که: چو دزدى با چراغ آید، گزیده تر برد کالا!

شجاع حسین محسنی