فرارهای شرم‌آورِ خوشایند!

حوادث یک ماه اخیر کشور آن قدر زیاد است که طی یک هفته می‌توان از آن‌ها یک کتاب نوشت؛ این حوادث پیامدهای سخت و سنگین و خوشایند و ناخوشایند بسیاری برای مردم و کشور افغانستان خواهد داشت که ممکن است سال‌های سال ادامه یابد. بسیاری از صاحب‌نظران نسبت به حوادث اخیر خوش‌بین نیستند و بنده نیز از همین جمع هستم و در فرصت دیگری به تحلیل آن می‌پردازم؛ امّا گمان می‌کنم حوادث اخیر برای کشور و مردم جنبه‌های مثبتی نیز داشته است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن‌ها گذشت. از باب نمونه به سه فراری می‌پردازم که در روزهای اخیر رخ داده است؛ این فرار‌ها برای فراریان شرم‌آور و امّا برای مردم خوشایند بوده است.

۱- فرار شرم‌آور شیطان بزرگ!
شکست مفتضحانه ایالات متحده امریکا در افغانستان و فرار شرم‌آور کشورهای غربی، به خصوص شیطان بزرگ حادثه خرد و کم اهمیتی نیست. اگر ۲۰ سال پیش بسیاری از مردم، به تهاجم نظامی، سیاسی و فرهنگی امریکا به افغانستان با عینک خوش‌بینی می‌دیدند، ‌در ده سال اخیر، این خوش‌بینی‌ها را باد برده بود. به ویژه در یکی دو سال اخیر، تقریباً تمام مردم افغانستان شکست و خروج امریکایی‌ها را آرزو می‌کردند. دیگر همه می‌دانستند که امریکا برای رسیدن به منافع شیطانی خود با گروه‌های تروریستی معامله می‌کند و پروژه داعش را کلید زده است.

۲۰ سال پیش، ایالات متحده از یک‌طرف به بزرگ‌نمایی گروه‌های تروریستی خارجی و داخلی پرداخت و چنین القا کرد که تنها امریکا و متحدانش می‌توانند شر این گروه‌ها را از سر افغانستان و جهان کم کنند. از جانب‌دیگر با وعده تأمین امنیت، صلح، توسعه و پیشرفت اقتصادی و … مردم را فریب داد و به افغانستان لشکر کشید.

پس از ۲۰ سال آشکار شد که همه سراب بود و فریب؛ ایالات متحده امریکا و فاحشه‌اش خلیل‌زاد، از پشت به مردم افغانستان خنجر زدند. حکومت جدید باید جلو نفوذ پیدا و پنهان امریکا و متحدانش را در افغانستان جدّاً بگیرد.

۲- فرار شرم‌آور حاکمان فاسد!
پایه و مایه حکومت‌های ۲۰ ساله کرزی و غنی بر دروغ، فریب و فساد غربی‌ها گذاشته شده بود. ارباب‌های غربی از بالا به آن‌ها دروغ می‌گفتند و آن‌ها به مردم دروغ و فریب می‌فروختند.

در این ۲۰ سال یک حلقه کوچک در اطراف کرزی و غنی، همان اژدهای جهنّم شده بودند که هرچه صدقه و کمک از جهان غرب و عرب می‌آمد، شکم این چند نفر پر نمی‌شد؛ بانک‌های دبی و قطر و فرانسه و انگلیس از ثروت آن‌ها لبریز شده بود؛ امّا آن تا آخرین لحظه فریاد “هل من مزید” می‌زدند.

غارت معادن و ثروت‌های ملّی و کمک‌های غرب که سیرشان نکرد سرانجام کشور را هم فروختند و خود با طیاره‌های پر از دالر فرار کردند.
حکومت جدید اگر در بند عزّت افغانستان و مردم آن است و اگر به خواست مردم توجّه می‌کند باید غنی و یارانش را به کشور بازگرداند و محاکمه و مجازات کند و ثروت‌های دزدیده شده را نیز به ملّت برگرداند. حامد کرزی، عبدالله و حکمتیار نیز نسبت به کارنامه۲۰ ساله خود باید پاسخ بدهند.

۳- فرار شرم‌آور رهبران خائن!
جالب‌ترین حادثه روزهای اخیر فرار رهبران قومی، فاسد، خائن، نالایق، بزدل و پول‌پرست بود. بدون تردید برطرف شدن سایه سربی آنان از سر مردم نعمتی است که خداوند به این مردم ارزانی داشته است. این عناصر سبک‌سر بیش از سه دهه بر گرده مردم افغانستان سوار بودند و تمام داروندار کشور را تصاحب کردند و به بانک‌های خارج انتقال دادند؛ در همان‌حال برای طولانی‌کردن عمر سیاسی خود با شعارهای قومی، مردم را فریب می‌دادند.

اکنون که طالبان می‌گویند حکومت همه‌شمول تشکیل می‌دهند، لازم است بدانند این رهبران بادکی هیچ اعتباری در نزد مردم ندارند و نمی‌توانند از مردم افغانستان نمایندگی کنند.

عناصر پاک و با تجربه و دانا در میان اقوام مختلف کم نیستند که در حکومت همه‌شمول سهم بگیرند و برای کشور خدمت کنند.
این‌که حوادث اخیر در نهایت به کدام سمت می‌رود و به نفع مردم و کشور افغانستان می‌انجامد یا به ضرر آن‌ها، مربوط می‌شود به سیاست‌ها و رفتار حاکمیت و حاکمان جدید؛ امّا با قاطعیت می‌توان گفت این سه فرار شرم‌آور به نفع کشور و مردم می‌باشد و باید خدا را بر آن شکر کرد.

سید اسحاق شجاعی