فاصله با صلح زیاد است هنوز

جنگ تقریبا پایان یافته و تحریک اسلامی طالبان بر کشور، بلا منازع فرمان می‌راند اما افغانستان تا صلح فاصله‌ای بسیار دارد. زمانی صلح معنی می‌یابد که همه اقشار و اقوام و اصناف جامعه احساس اطمینان و به درجه‌ای از آزادی برای بیان نقطه‌نظرات و منویات خود اعتماد پیدا کنند. خاموشی مردم نشانه‌ هراس آن‌ها‌ است و این هراس تا با مردم هست، پیش‌زمینه‌های صلح شکل نمی‌گیرد.

استیلای بر خاک لزوما با حکم‌رانی بر روان مردم همراه نیست. یک جامعه‌ی ۴۰میلیونی با گروه‌های قومی و مذهبی متنوع، مطالبات متکثر نیز دارند و تا این تکثر و تنوع در مسیر صلح اجتماعی هدایت نگردد، ما همچنان اندر خم یک کوچه سرگردان و بی‌سرنوشت خواهیم ماند.

تحریک اسلامی طالبان اکنون در نقطه‌ای بس حساس و مهم از تاریخ ایستاده است. همان‌گونه که به اخراج نظامیان بیگانه افتخار می‌کند، هرگاه صلح پایدار و مبتنی بر عدالت از رهگذر اعطای حق مشارکت سیاسی را نیز زمینه‌سازی نماید، تاریخ این مرزوبوم خسته و زخمی هم این افتخار را به‌نام تحریک محترم طالبان خواهد نوشت. به تجربه دریافته‌ایم که تبعات ناشی از انقطاع سیاسی تا چه اندازه فاجعه‌بار بوده است. فرقِ این بار اما با گذشته در این است که ناکامی ایسم‌ها و ایدئولوژی‌های معطوف به انحصار‌طلبی و تبعیض‌مداری پیش چشم همه است.

هادی رحیمی زاده