فارغ التحصیلان گوانتامو

یعقوب مجاهد در یک گفتگوی تلویزیونی، در توضیح بخشی از ضمیمه های پنهان توافق نامه دوحه گفته است: موضوع این پیوست ها این بود که بعد از خروج نیروهای آمریکایی از افعانستان، فضای کار چگونه فراهم شود.

به نظرم، مهترین بخش سخنان یعقوب مجاهد، تأیید او بر وجود ضمیمه های پنهان در توافق نامه دوحه است.

بسیار دور از ذهن است که ما انتظار داشته باشیم مفاد محرمانه این ضمیمه ها، به این راحتی افشا شود و ملایعقوب یا دیگران، اسرار مگو را بر زبان بیاورند، اما همینکه مقامات‌ طالبان، صراحتا از کار مشترک‌ با آمریکا به عنوان یک نکته کلیدی در آن ضمائم سخن می‌گویند، و ضمائم پنهان همکاری های طالبان و امریکا را رسما تایید میکنند، وضعیت آینده منطقه و کشور را به روشنی بیان می‌کند.

کشورهای منطقه، در آستانه سقوط حکومت جمهوری، به طالبان کمک کردند تا پیش‌روی های سریعی داشته باشد.

پس از سقوط هم، کشورهای منطقه، برای یاری دادن به طالبان از یکدیگر سبقت می‌گرفتند.

طالبان با ادعای دروغین دشمنی با آمریکا، همسایگان افغانستان را به این اشتباه انداخته بود که پس از خروج امریکا، فضا برای آنها باز خواهد شد.

همین تصور اشتباه، موجب شد همسایگان، هم در حمایت سیاسی و هم در حمایت مالی و اقتصادی، چیزی برای طالبان کم نگذارند.

آنها به افعانستان بدون آمریکا، به عنوان یک فرصت‌ استثنایی نگاه می‌کردند و تصور شان این بود که خود، جای خالی امریکا را پر خواهند کرد، اما از این مطلب غافل بودند که مقامات طالبان، سال‌ها در دانشگاه گوانتانامو، درس استخبارات خوانده اند و آنقدر توانمند شده اند که ضمن بازی با همسایگان، در دل به ریش آنها بخندند و مفاد ضمیمه های محرمانه با آمریکا را به گونه ای پیاده سازی کنند که هم سایه آمریکا هم‌چنان بر افغانستان سنگینی کند و هم بخشی از هزینه ها را همسایگان از جیب خود پرداخت کنند.

اعزام مقامات ارشد طالبان به گوانتانامو، یک طرح استراتژیک برای آمریکا بود تا بتواند از آن رهگذر، دوستان آینده خود در افعانستان را آنگونه که می‌خواهد، پرورش‌ بدهد.

اکنون و دقیقا سه سال پس از تحویل دادن افعانستان به طالبان، با حاکمیتی مواجه‌ هستیم که به صورت عریان، از علاقمندی به همکاری با آمریکا در راستای ضمائم پنهان توافقنامه دوحه سخن می‌گویند. و ضمن تداوم دوشیدن همسایگان، برای آنها خط و نشان هم می‌کشند.

بدیهیست که افغانستان تحت‌ حاکمیت طالبان، هرگز یک افغانستان خارج از کنترل آمریکا نخواهد بود و سرمایه گذاری های مختلف همسایگان بر طالبان و حکومت آنها، شرط بستن بر اسب‌ از پیش باخته است، اما طالبان به گونه ای در حال بازی هستند که همواره‌، همسایگان را با خواباندن در آب نمک، منتطر چرخش خود نگاه می‌دارند.

سید احمد موسوی مبلغ