طالبان و حقوق زنان؛ حکایت گرگ و میش

به تازگی زنی در ولایت هرات از سوی گروه طالبان در دادگاه صحرایی محکوم به حد شرعی طالبانی شده و تازیانه خورد. معلوم نیست که جرم و گناه این زن بدبخت اسیر گروه طالبان چه بوده و چرا این قدر وحشتناک شکنجه می‌شود. چند روز پیش نیز ویدئویی از ولایت غور منتشر شد که در آن نیز زنی از سوی گروه طالبان سنگسار می‌شود. حکایت تجازو گروهی و قتل فجیع «آی مامه» در ولایت جوزجان از سوی این گروه نیز هنوز خیلی تازه است.

وقوع چنین رخدادهایی در ساحات زیر کنترل گروه طالبان امری معمول و همه روزه است؛ زیرا این گروه به کرامت انسانی افراد به ویژه زنان هیچگونه ارزشی قائل نیست و زن را در واقع وسیله‌ای برای تولید مثل و کام گرفتن مردان می‌داند. اگر عرف جامعه افغانستان اجازه دهد، این گروه زنان را به جهاد النکاح داعشی نیز مجبور خواهد کرد، اما تاکنون رسوم و عنعنات افغانستان مانع این کار شده است.

ماه گذشته که یک زن توسط یک سرباز پلیس مرزی در تورخم لت و کوب شد، داد و فغان سخنگویان گروه طالبان برامد که کجاست حقوق بشر و حقوق زنان، اما سران و رهبران این گروه تروریستی در برابر خشونت‌های فجیع و دور از کرامت انسانی که علیه زنان همه روزه در ساحات زیر کنترل آنان اعمال می‌شود چرا خاموش هستند، در حالی که رفتار آن سرباز شخصی و استثنا بوده و رفتار خشن طالبان علیه زنان سیستماتیک و برنامه ریزی شده و فکری است.

از این رفتارها بر می‌آید که گروه طالبان اولاً هیچ تغییر نکرده و ثانیاً حاضر نیست که زنان را به عنوان نیم پیکر اجتماع احترام کند و ثالثاً خشونت هنوز هم تنها راهبرد و راهکار این گروه برای سلطه بر مردم روستایی کشور است.

طالبان همان گروه وحشی است که زنان را در ورزشگاه غازی کابل تیرباران می‌کرد و اگر امروز نیز قدرت را تصاحب کند، دوباره ورزشگاه غازی را مسلخ زنان خواهد ساخت.

دکتر سید حبیب موسوی