صف جمهوریت به مثابه قربانیان جمهوریت

مناطق مرکزی افغانستان اگر زندان طبیعی نباشد، تبدیل به بندیخانه بزرگ برای ساکنان آن شده اند.
مردم مظلوم مناطق هزارستان برای فعالیت های تجاری، کارهای اداری، داکتر و درمان و تامین مایحتاج زندگی ناگزیرند یا از دره مرگ جلریز و یا از میان دهشت افکنان غور عبور کنند.

اگر جلریز جدیدا دره مرگ است، مناطق ایماق نشین غور از سالهای بسیار دور برای مسافران هزاره مخوف و ترسناک و خطر آفرین بوده است.

هنوز داستان چهارده غیر نظامی ای که در سال ۱۳۹۳مظلومانه به شهادت رسیدند، بیاد داریم. افراد غیر نظامی زیادی در مسیر هرات و غور ربوده شده و هنوز مفقود الاثر هستند.
اما؛ آنچه تکان دهنده است، سکوت و انفعال دولت مرکزی است. جمهوریت آغای غنی از وظیفه ذاتی خویش که دست کم تلاش برای تامین امنیت جان شهروندان می باشد، دور مانده است.

اخیرا رییس جمهور از صف جمهوریت سخن گفت. مردم هزارستان طی دو دهه در صف جمهوریت بوده و مناطق مرکزی امن ترین مناطق افغانستان بوده است. اگر غنی درک کرده باشند، تنها مردمی که طی بیست سال گذشته از ارزش مدنی، حقوق بشری و دموکراسی دفاع کرده و تمام قد در صف جمهوریت بوده اند، مردم هزاره بوده اند.

ولی باید به این حقیقت تلخ اذعان کرد که، ولایات مرکزی، ولایات درجه دوم و انسان هزاره شهروند درجه دوم کشور بوده است.

پشتون ها ارزشهای دموکراسی، جمهوریت و مردم سالاری و کرامت انسانی را نقض و به بازی گرفته اند. افزون بر کشتار، ناامنی، ایجاد رعب، وحشت و کشتار انسان های بی گناه ملیاردها دلار زیان مالی به کشور وارد کرده و میکنند. پل ها را ویران، جاده ها را تخریب، بیمارستان ها را منفجر و آموزشگاه را به آتش می کشند. ولی متاسفانه به جای اینکه جانیان، جنایت کاران و دهشت افکنان محاکمه شوند، از سوی دولت گل، چپن، لنگی و مبالغی قابل توجهی پول دریافت کرده اند. این بدین معناست که دولت عملا مشوق دهشت افکنی و آدمکشان و رهزنان بوده اند.

اما، ملت و مردم هزاره که مدافع جمهوریت، محافظ ارزش های مدنی، حقوق بشری و دموکراسی بوده و در صف جمهوریت قرار داشته اند، پیوسته جمهوریت از آن ها قربانی گرفته و در عمل قربانی جمهوری شده اند.

دکتر سید رضا سجادی