شرم براین سبوعیت

انسانیت و اخلاق مقدم بر دین است. در بستر انسانیت و اخلاق، آموزه‌ها و تعالیم دین رویش، پرورش و شکوفا می‌شود، محصول شیرین و بی‌نظیر می‌دهد که مطابق فطرت انسان است و اخلاق نیز به کمال می‌رسد. اگر زیربنای دین که انسانیت است وجود نداشته باشد، آنگاه محصول دین چیزی جز خشونت، قساوت، بی‌رحمی و کشتار نمی‌باشد. وضعیتی که هم‌اینک در افغانستان حاکم است. بدون تردید افغانستان یکی از دین‌دارترین کشورهای دنیا است؛ اما از آن‌جای که انسانیت در این کشور مرده است، به همین دلیل از بی‌رحم‌ترین کشور‌ها نیز محسوب می‌شود، به‌گونه‌ی که جان انسان‌‌ها در آن به اندازه گنجشک ارزش ندارد. در این کشور، باورهای منحطی شکل گرفته است که کشتن انسان را کلید و تضمین برای بهشت می‌دانند که باید گفت نفرین بر آن بهشتی که به قیمت کشتن انسان‌های بی‌گناه بدست‌آید. در مقیاس کوچک‌تر در ارزگان نیز خدا بود، اسلام بود و تعالیم پیامبر بود؛ اما انسانیت نبود، اخلاق نبود، به این دلیل، انسان‌های بی‌گناهی را مثل گوسفند سربریدند. نفرین براین بربریت و شرم براین سبوعیت.

دکتر سید جواد سجادی