سیاست مشترک اسراییل و طالبان

سیاستی که اسراییل در فلسطین دنبال میکند، سیاست اعمال فشار تا سر حد ترک سرزمین توسط ساکنان بومی است.

اسراییل با همین روش، در هفتاد سال گذشته، سیطره خود را بر سرزمینی که مالکانش مسلمانان فلسطینی بودند گستراند.

اکنون هم، جنایتی که در غزه انجام میدهد، بخشی از همین سیاست برای ترساندن فلسطینی ها و تخلیه جغرافیا توسط آنهاست.

اسراییل برای اینکه ساکنان غزه را وادار کند که خود، این منطقه را ترک کنند و به سایر کشورها بروند، نه تنها به بیمارستان ها حمله میکند، بلکه تا بتواند از غیر نظامیان خواهد کشت، تا وسعت حجم این کشتار وترس از مرگ مکرر زنان و کودکان بی‌گناه، فلسطینیان را به فرار از جغرافیای ابایی شان وا دارد.

شاید درک درد چنین فجایعی، فقط برای مردم افغانستان قابل فهم باشد. چرا که ناقلین، با همین روش، مردمان بومی مناطق مختلف افغانستان را از زمین و ملک شخصی آبا و اجدادی شان آواره می‌کنند.

طالبان، آنقدر زن و کودک را در مدارس و بیمارستانها ها و آموزشگاه ها کشتند، که مردم، برای حفظ جان خود، آوارگی را ترجیح دادند.

اگر استاندارد های دوگانه در جهان ما حاکم نباشد، هیچ فرقی میان جنایتی که اسراییل در غزه مرتکب می‌شود با جنایتی که طالبان در افغانستان مرتکب میشوند، وجود ندارد.

کوچ اجباری، سیاست مشترک مورد استفاده طالبان و اسراییل است.

سید احمد موسوی مبلغ