سیاست حذف

مصاحبه با زلمی خلیل‌زاد در تلویزیون آمو، بحث‌های زیادی برانگیخت.
واکنش او در لحظات آخر مصاحبه و پاسخ ندادن به برخی سوالات هم، بیانگر شدت عصبانیت پنهان وی بوده است.
اما در رابطه با تهدیدهای رهبران و سران عمدتا مربوط به جبهه شمال، بی‌تردید افرادی مثل حامد کرزی و زلمی خلیل‌زاد اکثرا غیرمستقیم به وسیله و یا زور قدرت‌های خارجی مسلط در افغانستان، این روش را به‌عنوان یک اهرم فشار نسبت به سران دیگر اقوام داشتند.
اینکه می‌خواستند جنرال دوستم را حذف کنند نه یک بار که چند بار پلان شده بود، اما موفق نشدند.
در موردی هم، در زمان وزارت تجارت سید مصطفی کاظمی، روزی زلمی خلیل‌زاد به خانه او مهمان می‌شود و از وی تقاضا می‌کند که قرارداد بندر حیرتان و برخی منابع انرژی در ولایات شمال را به شرکتی بسپارد که وی معرفی می‌کند. منظور وی افراد مرتبط به کمپانی یونیکال بوده است.
در چند مورد درخواست زلمی خلیل‌زاد، مرحوم کاظمی قبول نمی‌کند. در آخرین مورد، وی یک پای خود را از بوت خود بیرون می‌کند و با نشان دادن زخم‌ها و آبله‌های انگشتان پای خود به خلیل‌زاد می‌گوید: مردم افغانستان برای آرامی و عزت سرزمین خود کوه‌به‌کوه و دشت‌به‌دشت مبارزه کرده‌اند و این نشان زخم‌ها و آبله‌ها یادگار همان دوره‌هاست. این یک نمونه کوچک است و مثل این مردم افغانستان بزرگ‌ترین قربانی‌ها را برای کشورشان داده‌اند. بنابراین من نمی‌توانم قرارداد بندر حیرتان و دیگر منابعی که شما می‌خواهید به یک کمپانی شخصی و تجاری خارجی بدهم، زیرا قرارداد آن به صورت شفاف، متعلق به مردم افغانستان خواهد بود!
یکی از دلایل حذف کاظمی از وزارت تجارت، بعد از این موضع، فشار زلمی خلیل‌زاد بوده است.
من در آن زمان گزارشگر هفته‌نامه اقتدار ملی بودم و در جریان اکثر دید و بازدیدهای وزیر تجارت وقت برای تهیه گزارش قرار می‌گرفتم.
حالا هم اگر آنچه در پشت رویدادها و تحولات بیست و چند سال اخیر افغانستان اتفاق افتاده، واکاوی و تحقیق شود، بسیاری از دست‌ها و چهره‌ها و پلان‌ها رو خواهند شد که نشان می‌دهند پشت سیاست کثیف افغانستان چه بازی‌های زشت و غیرانسانی وجود داشته که در نهایت به وضعیت ناگوار امروز رسیده است!

سید اصغر اشراق