سهل الوصول به نظررسیدن چوکی های پارلمان = نتیجه ی عملکرد اکثرنمایندگان نالایق

در نظام های مبتنی بر دموکراسی وقتی گفته می شود: (هر فرد حق کاندیدا شدن دارد)؛ به این معناست که علاوه بر شرایط قانونی، هر کس توانایی؛ دانش و تجربه لازم را داراست و حضورش در پارلمان می تواند مؤثرواقع شده و گره ای از مشکلات جامعه را بگشاید؛ حق کاندیدا شدن دارد.

کسانی که مانند برخی نمایندگان فعلی و پیشین؛ حضورشان در پارلمان  نه تنها مؤثر نبوده بلکه منشأ فساد و باند بازی و تنزل جایگاه خانه ی ملت بوده است؛ بر این اساس نه تنها حق کاندیدا شدن نداشته اند بلکه از چند جهت در حق مردم جفا کرده اند:

۱-  با حضور ناکار آمدشان در مجلس؛ فرصت را از شایسته گان سلب نموده اند.

۲-  جایگاه خانه ی ملت- که عالی ترین نهاد قانون گذار است – را تا پایین ترین سطح ممکن تنزل داده؛ به طوری که اصطلاح «چورلمان» را عینیت بخشیده اند!

۳-  تصور کاملاً منفی و توأم با فساد را از این نهاد به وجود آورده اند.

۴-  با حضور برخی نمایندگان فاقد سواد و درایت و تعهد (کسانی که با تقلب و پول و رشوه و حمایت های سیاسی به پارلمان راه یافته اند) این تصور حالا  به وجود آمده است که هرکسی می تواند با اندک شهرتی در جامعه؛ به هردلیل و نامی (خبرنگاری و نطاقی؛ آگاه سیاسی؛ فعال مدنی؛ تاجر؛ زورمند؛ ورزشکار؛ مودل و…) ؛ به مجلس نمایندگان راه یابد.

سهل الوصول به نظر رسیدن راه یابی به عالی ترین نهاد قانون گذاری کشور؛ یکی از جدی ترین آسیب هایی است که دموکراسی نوظهور افغانستان را با چالش مواجه می سازد. اگر نگاهی کوتاه به وضعیت کاندیدان فعلی بیندازیم؛ به راستی چند درصد آنها دانش و آگاهی لازم را درباره ی صلاحیتها و وظایف نمایندگی؛ چگونگی تصمیم گیری در مجلس؛ تعداد کمیسیونهای مجلس ؛ چگونگی تاثیر گذاری بر تصمیمات حکومت و… دارند؟!

دکتر زکیه عادلی