سخنی چند درباره نشست کابل

نشست سفارشی و نمایشی طالبان که قرار است امروز و یا فردا در کابل برگزار شود، نه تنها تأثیر مثبت و مفیدی روی اوضاع افغانستان نمی‌گذارد بلکه مشکلات را بیشتر خواهد کرد. این نشست، شبیه سایر نشست‌های طالبان مانند گردهمایی هواداران این گروه در سال ۱۳۷۵خورشیدی در قندهار و تجمع ملاهای وابسته به طالبان در سال ۱۳۸۰خورشیدی در کابل، است که افغانستان را در وضعیت بدتری قرار داد.
شاید گروه طالبان در کوتاه‌مدت از برگزاری نشست کابل به سود خود بهره ببرد اما در بلندمدت، برای این گروه هم سودی دربر ندارد زیرا به قول معروف؛ ساختار طالبان از پای‌بست ویران است اما این گروه در بند نقش ایوان است. در واقع، نشست کابل کاستی‌ها و ضعف‌های مدیریتی طالبان را بیش‌ازپیش آشکار کرده و آن عده از حامیان این گروه را که تاکنون طالبان را اهل دولت‌داری می‌دانستند نیز ناامید خواهد داد.
با برگزاری این نشست و موضوعات مطرح شده در آن، دندان طمع لابی‌گران و تطهیرکنندگان طالبان هم کشیده می‌شود زیرا آنان متوجه خواهند شد که از چه گروه واپس‌گرا، تمامیت‌خواه، انحصارگرا و به دور از مواهب مدنی حمایت می‌کرده‌اند. تنها امیدی که از نشست کابل می‌رود، مطرح شدن موضوع باز شدن مکاتب دخترانه و حق کار برای زنان است که البته پیشرفت در این قسمت هم به تصمیم کادر رهبری طالبان چون ملاحسن و عبدالحکیم حقانی قاضی‌القضات طالبان بستگی دارد زیرا این دو از اساس مخالف فعالیت‌های مکاتب عصری و دولتی و فعالیت خانم‌ها در بیرون از خانه هستند.
تنها سودی که نشست کابل برای مردم افغانستان دارد، شناخت بیشتر از طالبان است تا بیش از پیش بدانند که چه گروهی بر سرنوشت میلیون‌ها انسان حاکم شده است.

محمد مرادی