ساده سازی شکست، شکست بزرگ تر

ما همیشه در پی مقصر هستیم. این مقصر در بهترین حالت که برای ما بسیار خوشایند است، کشورهای همسایه، قدرت‌های بزرگ و در داخل کشور رهبران و مدیران ارشد است. گاهی در این راستا می‌کوشیم کسی را به عنوان نماد و تجسم شکست در ذهن جمعی خود تصور کنیم و با ابراز نفرت شدید، خشم خود را ارضا کنیم.
اما هیچ وقت به این فکر نمی‌کنیم چرا فاقد قدرت تصمیم‌گیری جمعی هستیم، چرا جامعه مدنی و گروه‌های ذینفع ما ضعیف و نا توان اند؟ این جانب بارها در جریان مذاکرات گفتم مذاکرات صلح افغانستان بدون حمایت و حضور مردم و گروه‌های ذینفع به نتیجه نمی‌رسد. از ساده سازی افراطی عامل شکست اجتناب کنیم. مثلا کسی می‌نویسد در انتظار روزهای خوش در کابل بودیم ولی ناگهان معامله شد و همه چیز مختل شد. تا زمانی که این‌گونه بیندیشیم و هرکدام ما ضعف و تقصیر خود را به قدر مسئولیت اجتماعی خود نپذیریم، سرنوشت ما همین‌گونه خواهد بود.

دکتر محمد امین محمدی