رویداد تلخ بامیان

مهم ترین پرسش این است که چرا امن ترین نقطه کشور آماج حمله های تروریستی قرار گرفت؟

نمایندگان ما در داخل نظام چه می کنند و چقدر در جریان تحولات سیاسی، امنیتی و استراتژیک قرار دارند؟

رهبران سیاسی ما به چه میزان در تصمیم گیری های کلیدی نقش دارند؟

تا زمانی که پاسخ دقیق و روشن برای این پرسش ها نیابیم، مشکل نا امنی در شاهراه های مناطق مرکزی، حمله های سازمان یافته دشمن بر غرب کابل و نا امن سازی مناطق مرکزی، حل نخواهند شد.

بیایید کمی خود را تکان بدهیم و نقش و حضور خود را در نظام مورد بازخوانی و بازبینی قرار دهیم. چرا ما در نهادهای امنیتی حضور نداریم؟

چرا کسی ما را جدی نمی گیرد؟ چرا پژواک فریادهای ما بی تاثیر شده است؟

ما در هیچ نقطه چه دانشگاه، چه مراکز ورزشی، چه مسجد و مدرسه امنیت نداریم. تاکی با این وضعیت می توان گذاره کرد؟

روح شهدای صلح جو و مدنی بامیان شاد و زخمیان این رویداد تلخ، قرین صحت و سلامت باد.

دکتر عبدالطیف نظری