رسمیت مذهب جعفری در افغانستان؟!

می خواستم بخاطر جلوگیری از تنش های بیشتر و سو ٕ استفادهٔ دشمنان مشترک دو مذهب جعفری و حنفی در این مورد سکوت کنم، اما ترسیدم که مبادا سکوتم مانند سکوت زهاد مسلمان در ماجرای قیام امام حسین(ع) باشد که در حین قتل عام خاندان پیامبر نماز استحبابی می خواندند.

حالا که چنین است به چند مورد بصورت خلاصه اشاره می کنم:

۱- پیش کشاندن موضوع رسمیت فقه حنفی یا جعفری در مذاکرات صلح دوحه نقشهٔ امریکا، اسرائیل، سعودی و … است تا جنگهای مذهبی را در افغانستان شعله ور سازند وگرنه در مذاکراتی که هدف اصلی آن آتش بس، خروج نیروهای اشغالگر، ختم جنگ و راه حل سیاسی برای تقسیم قدرت حاکمه است؛ مسالهٔ فقه حنفی و جعفری هیچ موضوعیت ندارد.

۲- فقه حنفی و جعفری از آغاز یعنی بیش از هزار سال است که کنار هم رشد کرده و به شگوفایی رسیده اند و هردو از ریشه های مشترک قرآن و سنت برخاسته اند و پیروان هردو مذهب نیز در طول تاریخ در افغانستان برادرانه و دوستانه زندگی کرده اند.

۳- در میان تمام مذاهب اسلامی بیشترین وجه مشترک را مذهب جعفری و مذهب حنفی داشته اند و دانایان و اهل علم و بخصوص مجتهدان هردو مذهب می دانند که اختلاف انگشت شمار و آنهم در فروعات است.

۴- مذهب جعفری منتسب به امام جعفر صادق نواده پیامبر اسلام مادر مذاهب اسلامی است و ابوعبدالله جعفر الصادق استاد مذاهب بوده است. یکی از افتخارات ابوحنیفه نعمان بن ثابت این بوده که در محضر امام جعفر الصادق تلمذ نموده است؛ و هم جامعهٓ الازهر که معتبرترین مرجع فتوای اهل سنت است بسی سالهای پیش بر جواز مذاهب معتبر اسلامی و از جمله امامیهٔ اثناعشریه که در افغانستان مذهب جعفری یاد می شود، فتوا داده است.

۵- مذهب جعفری در خراسان بزرگ که افغانستان قسمتی از آن است و در شهرهایی که امروز مربوط افغانستان است ۲۰ سال یا ۱۰۰ سال نه که هزار و چهارصد سال یعنی در اولین سالهای فتح خراسان توسط اعراب رواج داشته است. اگر کسی از این موضوع خبر ندارد تواریخ اسلامی را در دوره امویان، عباسیان، ابومسلم خراسانی، صفاریان، غزنویان، سلجوقیان، صفویان، بابریان، نادر افشار، احمدخان ابدالی و … مطالعه نماید.

۶- تطبیق احوال شخصیهٔ شیعیان طبق احکام مذهب جعفری در قانون اساسی افغانستان مشخص شده است و هیچ قدرت و توانی چه خارجی و چه داخلی نمی تواند این حق را برای ثلث نفوس کشور نادیده انگارد و نادیده گرفتن این حق و حقوق دیگر یعنی ادامه جنگ و خونریزی و شیعیان از خط قرمز شان که رسمیت مذهب شان است هرگز کوتاه نمی آیند و اکثریت قاطع پیروان مذهب برادر نیز با شیعیان همنوا هستند.

۷- هردو مذهب جعفری و حنفی باید در افغانستان رسمی باشد و به پیروان مذاهب دیگر و حتی ادیان دیگر مانند سِکها نیز در احوال شخصیه و موضوعات فرقه ای و دینی شان حقوق قائل شویم تا همه دوستانه و برادرانه در افغانستان آرام، آباد، آزاد، مرفه و شگوفا زندگی کنیم.

۸- بحث راجع به رسمیت مذاهب جایش در دوحه و در میز سیاسی تقسیم کنندگان قدرت نیست؛ علمای اعلام، حقوق دانان، مجتهدین و اهل خبره از سراسر افغانستان به آرامی و حوصله مندی روی آن بحث کنند و به نتیجهٔ مشترک که حقوق هیچ گروه مذهبی و دینی در آن ضایع نشود برسند.

(سیدعلی موسوی چکاوک)