دو جبهه علیه طالبان

مردم افغانستان به صورت کل در برابر طالب و لشکر جهل به دو دسته تقسیم شده اند ؛

گروه اول که تعداد شان هم کم نیست ولی سخت از طالب و طالبانیزم نفرت دارند آنهایی هستند که میخواهند آهسته و لی پیوسته با طالبانیزم مبارزه کنند. این گروهی از مبارزان باور دارند که طالبان ماشین جنگی استخبارات منطقه هستند که برای ایجاد وحشت، دهشت و کشتار ایجاد شده اند و ظرفیت حکومتداری را ندارند بنا وقتی طالبان به زور، ریا و تبانی با تیم فاسد اشرف غنی احمدزی نظام دموکراتیک را اشغال کرده اند بهترین زمان است که طالبانیزم را به چالش بکشیم و با اراده محکم و خواست های چون عدالت اجتماعی، برابری ، تساوی، مشارکت سیاسی زنان و اقوام ، آزادی بیان و کثرت گرایی طالبانیزم را به چالش بکشیم و از جنگ مسلحانه دوری کنیم تا کشور به ویرانه مبدل نگردد.

این طرز فکر را نباید حمایت از طالبان دانست. تعدادی از مفسدین، وطن فروشان، خاینین بابا پرست فکر میکنند که چون مردم در اکثر ولایت بر ضد طالب مستقیما وارد جنگ نشده اند گویا سلطه طالب را پذیرفته اند و از این استراتیژی به چالش کشیدن طالبانیزم سو استفاده میکنند و میگویند مردم طالبان را استقبال کرده؛

دسته دوم مبارزان سر سخت هستند که از گوشه و کنار کشور در دژ تسخیر ناپذیر جمع شده اند و شعار شان نابودی فکری و فزیکی طالب است!!!

این مبارزان باور دارند که حضور طالبان تجاوز مستقیم پاکستان است و این تجاوز باید با استقامت و مبارزه در جبهه جنگ جواب داده شود.

خواست زمان این است که این دو جبهه ی مبارزه که در شکل خود متفاوت ولی هدف آن یک است با هم یکجا شوند تا باشد طالب و طالبانیزم اینبار برای همیش ریشه کن شود!

احمد سیر لعلی