درد هم را درد هم بدانیم

تا جایی که حضورذهن دارم، برای اولین‌بار غیرنظامیان عمداً در عاشورای سال ۱۳۹۰خورشیدی در کابل هدف حمله انتحاری قرار گرفتند. در این حادثه، حدود ۸۰ تن شهید و نزدیک به ۲۰۰ تن زحمی شدند. در آن زمان هنوز داعش شکل نگرفته بود و گروه‌های دیگری مانند لشکر جهنگوی، سپاه صحابه و شبکه حقانی همان کاری را انجام می‌دادند که اکنون داعش انجام می‌دهد.
از آن پس اماکن فرهنگی و آموزشی و مساجد شیعیان از هرات و بلخ گرفته تا قندهار، قندوز، لوگر، گردیز و کابل یکی پی دیگری هدف قرار گرفتند. دشمن، به این هم بسنده نکرد بلکه غیرنظامیان را با بمب‌های مغناطیسی در موترهای مسافربری مورد حمله قرار داد که تاکنون در این حملات صدها تن به شهادت رسیده‌اند.
از همان آغاز فریاد زدیم و عزیزان اهل سنت را مخاطب قرار دادیم که دشمن و درد ما مشترک است و اگر امروز شیعیان بر فرش عزا نشسته‌اند، فردا شما را هم عزادار خواهند کرد. این‌گونه بود که حملات به مساجد و شخصیت‌های اهل سنت هم آغاز شد که در نتیجه آن افراد زیادی از هموطنان اهل سنت ما چون ایاز نیازی به شهادت رسیدند. انفجار امروز مسجد گازرگاه ولایت هرات نیز از همان‌جایی سازماندهی شده است که پنج سال پیش حمله به مسجد جوادیه این ولایت طراحی شده بود. نزد این دشمن که در این مقطع با نقاب داعش به میدان آمده است، شیعه و سنی یکی است. امیدوارم حادثه امروز هرات، تلنگری باشد تا درک بهتری از دشمن مشترک داشته باشیم و اگر تاکنون نسبت به دردهای هم بیگانه بوده‌ایم، پس از این، درد هم را درد هم بدانیم.

محمد مرادی