حکومت در پی چیست؟

در این روزها گزارش‌ها و حرف و حدیث‎هايى وجود دارند مبنى بر اينكه ولايت پكتيا منطقه‌ى صلح اعلام گردد، به اين معنا كه اين ولايت منطقه مشترك براى حكومت و طالبان باشد؛ تا دو طرف متخاصم در كنار هم، همزيستى مسالمت‌آميز را تجربه کرده و اين تجربه را به تدريج در ساير شهرها و كل كشور تعميم دهند.

شميم كتوازى، والى پكتيا گفته تلاش می‌شود تا جنوب شرق كشور به عنوان منطقه امن و محلى براى گفت‌و‌گوهاى صلح ميان حكومت و طالبان در نظر گرفته شود. به گفته او اين صحبت‌ها از طريق بزرگان اقوام با افراد طالبان ادامه دارد و تاكنون هفده نشست براى صلح با طالبان در پكتيا برگزار شده است. به گفته والى پكتيا اين بزرگان هم از طرف حكومت و هم از طرف طالبان صلاحيت مى‌گيرند تا اين ولايت را مكان صلح اعلام كنند و بعدا اين اقدام در ديگر ولايت‌ها نيز انجام شود.

اين در حالي است كه گروه طالبان بی‌درنگ بعد از اتمام آتش‌بس سه روزه، در بيشتر از ده ولايت بر مواضع نيروهاى دولتى حملات گسترده انجام دادند، صدها سرباز فداكار وطن را در نقاط مختلف كشور به شهادت رساندند، تعداد زیادی از مردم را به خاك و خون كشيدند و دعوت كاروان صلح‌خواه هلمندى براى پيوستن اين گروه به روند صلح را نيز شديدا رد كردند وعملا اعلام نمودند كه آنان اهداف خود را از طريق ارعاب و ارهاب، پيگيرى مى نمايند و سال‌ها زمان لازم است كه این گروه، روش‌هاى مدنى را برگزيند و از طريق سياست‌ورزى مدنى و مشاركت در روندهای انتخاباتى به تصاحب قدرت بينديشند و در يك بستر مدنى، مسالمت‌آميز و صلح‌جويانه، فرهنگ مشاركت‌جويى سياسى، رقابت‌پذيرى مدنى، ديگرپذيرى و مدارا را در دستور مبارزات سياسى خود قرار دهند!

اكنون پرسش اساسى اين است: براى چه حكومت اصرار دارد كه اين همه امتيازات گزاف را به طالبان بپردازد؟

در پاسخ به اين پرسش بايد گفت كه برخى داده‌ها حكايت از آن دارند كه رئيس‌جمهور غنى به دنبال جلب اعتماد طالبان در انتخابات سال آينده ریاست جمهوری است و از نامحبوب بودن خود در افكار عمومى به شدت نگران و هراسان می باشد و معطوف بر آن، اين روز‌ها بحث صلح و مذاكره با طالبان به شدت در جريان است و گزارش‌ها حاكى از آن اند كه رياست‌جمهورى و تمام آدرس‌هاى سياسى مرتبط با ارگ، درگير موضوع مذاكره با طالبان اند.

تمركز بيش از حد حكومت روى مذاكره با طالبان، حتى برخى مقامات كميسيون انتخابات را نيز به شكايت و گلايه وا داشته است. به گفته اين مقامات، اكنون آنچه در صدر اولويت حكومت قرار دارد بحث صلح و مذاكره با طالبان است و انتخابات پارلمانى در اولويت‌هاى بعدى حكومت قرار دارد.

ناكارآمدى، بى‌كفايتى، فقدان مقبوليت ملى و عدم محبوبيت مردمى رأس حكومت، حكومتگران را به صورت چهارنعل به سوى رويكردهاى تبارى و قومى‌سازى قدرت، هل داده است!!!

گزارش‌ها در سطح برخى رسانه‌هاى بين‌المللى حاكى از آن اند كه بخشی از نيروهاى طالبان درحال پيوستن به داعش هستند و بعضی قدرت‌هاى جهانى با همكارى متحدين منطقه‌اى شان در پي استحاله نيروهاى تندروى طالب به داعش و جايگزين كردن داعش به جاى طالبان اند. براساس اين راهبرد، طالبان يا بايد به داعش بپيوندند يا با پيوستن به روند صلح، سرنوشت‌شان را درعرصه‌هاى سياسى رقم بزنند؛ تا داعش بتواند با تمركز، انسجام و خشونت بيشتر اهداف منطقه‌اى و فرامنطقه‌اى آنان را پيگيرى نمايد! اين استراتژى نيز در سرعت بخشيدن مذاكره با طالبان، به صورت نامرئى و ناخواسته به كمك حكومت آمده است!

جنرال عبدالرازق فرمانده امنيه ولايت قندهار مى گويد در دو ماه گذشته بدون آنكه حكومت را در جرايان قرار دهد با رهبران طالبان در داخل وخارج كشور در حضور نمايندگان آمريكا، عربستان وبرخى كشورهاى ديگر در رابطه به پيوستن طالبان به روند صلح گفتگو كرده است!

جنرال عبدالرازق گفته خبرخوب اينكه ما شركاى بين المللى داريم وآن ها به ما كمك مى كنند كه خواسته هاى طالبان بر آورده شوند تا آن ها به شكل يك تنظيم سياسى حركت شان را فعال سازند.

علی احمدی