جهاد برای نابودی جمهوریت

در حال حاضر به موجب موافقت‌نامه دوحه طالبان با نیروهای خارجی نمی‌جنگند، لذا بر اساس اعلان جانب آمریکایی بعد از موافقت‌نامه دوحه یک آمریکایی در افغانستان کشته و یا زخمی نشده است. نیروهای باقی مانده نیز مطابق اعلان ترامپ به زودی خاک افغانستان را ترک خواهند کرد. طالبان جنگ خود را تحت عنوان مبارزه با اشغال توجیه می‌کرد و آن را جهاد می‌گفت.

این ادعا را اگر قبول کنیم و در آن مناقشه نکنیم، و نگوییم که به لحاظ حقوقی افغانستان هیچ وقت حاکمیت خود را از دست نداده بود ، اما می‌توانیم بگوئیم که این هدف اکنون حاصل شده است. پس ادامه جنگ برای چیست؟ اکنون جنگ با نیروهای امنیتی افغانستان و در مواردی با قریه‌ هایی که مناطق مسکونی و غیر نظامی محسوب می شوند، صورت می‌گیرد. نیروهای امنیتی، مردمی که حاکمیت طالبان را نمی‌پذیرند و نظام جمهوری اسلامی با حامیان وسیع خود یک واقعیت است. آیا این مجموعه همه کافراند و آن هم از نوع حربی آن؟ آیا این مجموعه همه جزو سپاه و لشکر آمریکا می‌باشند که طالبان با بخشی از آنها صلح کرده و با بخش دیگر صلح نکرده است؟ آیا دولت جمهوری محصول تجاوز آمریکا است که بر مردم افغانستان تحمیل شده باشد و اکنون نیز از راه زور می‌خواهد حکومت و قدرت را در دست داشته باشد و راهی جز جنگ برای اصلاح و تغییر آن وجود ندارد؟ آیا جهاد و از میان بردن نظم مستقر برای ایجاد حکومت اسلامی دلخواه و به گمان خود کامل جایز است؟ پس تداوم جنگ برای چیست؟ با کدام توجیه دینی می‌توان آن را جهاد نامید.

طالبان، از استعمال کلمه جنگ و حتی منازعه ابا می‌ورزد و در مقام توصیف این جنگ جز به کلمه جهاد تن در نمی‌دهند، اما به این سوال پاسخ نمی‌دهد که چگونه این جنگ جهاد است. در واقع طالبان اکنون جنگ خود با جمهوریت و مردم قریه‌های افغانستان را جهاد می‌نامد. آیا می‌توان جنگ برای از میان بردن جمهوریت و تسلط بر قریه‌ها را جهاد نامید؟ کاش علمای دین به این پرسش پاسخ می‌دادند و راه‌ را برای صلح عادلانه باز می‌کردند.

یادداشت: هدف از این نوشته این است که این پرسش باید همگانی و عمومی شود و مردم از این طریق در ایجاد صلح سهم بگیرند.

دکتر محمد امین احمدی