جناب حکمتیار مسیر باد را بو می کشند!

آقای حکمتیار پیش از سقوط کابل به دست طالبان ، در زمان تشکیل شورای همآهنگی ، سفری به جمهوری اسلامی ایران داشتند و مورد استقبال گرم میزبان و حزب وحدت اسلامی قرار گرفتند. روزی در دفتر این حزب مهمان شدند و آقای فیاض ارزگانی رییس دفتر حزب وحدت در بیانهٔ اسقبالیه از ایشان به تاریخ افغانستان و حکومت های قومی و قبیله ای اشاره کرده و از ظلم و ستم قوم حاکم بر سایر اقوام از جمله قوم مظلوم هزاره سخن گفتند.

آقای حکمتیار در واکنش به این سخنان فرمودند که حکومت های گذشتهٔ افغانستان به هیچ وجه قومی -قبیله ای نبوده بلکه حکومت های خاندانی بوده اند و یکی دو خانواده به شکل موروثی بر افغانستان حکومت و البته ظلم کرده اند. ایشان تأکید کردند که ظلم نظام های خاندانی در افغانستان تنها علیه هزاره ها نبوده بلکه همهٔ اقوام از جمله پشتون ها نیز مورد ظلم و بی عدالتی قرار گرفته اند. ایشان به فقر و محرومیت گستردهٔ مردم در زمان حکومت های خاندانی اشاره کرده افزودند که تنها هزاره ها دچار فقر نبودند بلکه همهٔ اقوام از جمله پشتون ها نیز در معرض فقر و غربت قرار داشتند، کوچی ها هنوز از فقر و بی خانمانی رنج می کشند، خانوادهٔ ما از فقر و تهی دستی از جنوب به شمال کوچ کردند .

ایشان ائتلاف با حزب وحدت در قالب شورای همآهنگی را یک انکشاف بزرگ توصیف کردند و گفتند که همکاری این دو حزب به خیر و صلاح افغانستان و آیندهٔ صلح و ثبات پایدار در کشور است.

اما امروز یک ویدئوی ایشان را دیدم که خلاف گفته های قبلیشان حکومت های خاندانی را حکومت های قومی – قبیله ای دانسته و به آقای دانش حمله کرده اند که چرا این حکومت ها را قبیله ای و آن هم یک قبیلهٔ کوچک عنوان کرده اند.پرسش این است که آقای حکمتیار آیا سخن دیروز خودرا قبول دارند با سخن امروز شان را ؟
بگذریم از سخنان زننده و توهین آمیزشان به آدرس شیعیان و فارسی زبان ها.

آقای حکمتیار از این گونه نقیض گویی ها و اهانت ها چه هدفی را دنبال می کنند؟ آیا مسیر باد را به سمت طالبان دیده و می کوشند خودرا با آنان همسو و همدل نشان دهند یا پروژهٔ کلان تری پشت اظهارات متناقض ایشان قرار دارد؟

سید آقا حسین فاضل سانچارکی