جدال بر سر تاج کیانی یا لحاف ملا؟!

در کشوری که مهد زبان پارسی دری بوده و اغلب شهرهای تاریخی شاهنامه در آن است، در یک اعلامیه چند زبانه اثری از زبان فارسی دیده نمی‌شود. این اقدام حکومت مستقر، هیچ بازتاب در میان مردم و فعالان سیاسی و رسانه‌ای فارسی زبان کشور ندارد. در عوض می‌بینیم، در باره هویت مردان نامدار قرن های گذشته که هیچ اثری در زندگی امروزه ما ندارد صفحات مجازی پر از جار و جنجال رسانه‌ای بی‌ثمر است.
نکته طنز ماجرا این جا است که در همین روزها تاجیکان و هزارگان که دو قوم مدعی اصالت کیانی و میراث فرهنگی خراسانی هستند، در باب هویت ابو علی سینا آن چنان بر هم می‌تازند که بیا و ببین!!!
اگر مردم فارسی زبان و مدعیان هویت کیانی و خراسانی، به طور واقعی دلبستگی به هویت تاریخی خود، عقل سیاسی و مطالعه تاریخی می‌داشتند، می‌فهمیدند که جای نزاع کجا است.
به هر حال ناگفته معلوم است که در این روزگار (اگر بحث و جدل در مورد مسائل تاریخی و فرهنگی مصلحت باشد) حفظ هویت تاریخی، زبان و سرزمین در اولویت است، نه اینکه در این زمان و شرایط حساس مردم افغانستان مشغول نبش قبر شوند.
خوب است که همه به هوش باشند، این زمان و شرایط نشناسی مردم فارسی زبان افغانستان، همانند دهه هفتاد و جنگ‌های داخلی آن زمان، در آینده برایشان بسیار گران تمام خواهد شد.

ناطقی بلخابی