تناقضات گفتاری و رفتاری مدعیان روشنفکری

در عدم صداقت مدعیان روشنفکری جامعه‌ی ما همین بس که به نام مبارزه با تحجر و تعصب به خدا، پیامبر و ائمه و دین و دیانت یعنی اموری که هرگونه پیروی بدون تعقل از آبا و اجداد را گمراهی و خلاف کرامت انسانی می‌دانند، می‌تازند؛ اما رهبران قومی، نژادی و حزبی را خط قرمز خودشان دانسته می‌پرستند.

مدعیانی که از توهین به خدا و پیامبرش و دین و دیانتش بال در می‌آورند؛ اما از نقد سران قومی و نژادی به خشم آمده همه جا و همه چیز را با فحاشی لجن مال می‌نمایند.

اگر پای حج، محرم و بقیه‌ی امور و شعائر مذهبی به میان بیاید، به فکر فقراء می‌افتند و خرج نمودن در مسیر زنده نگهداشتن شعائر را در تضاد با حقوق نیازمندان می‌دانند و با این عملکردشان وانمود می‌نمایند که فقط حج، محرم و اموری از این دست باعث فقر است؛ اما در برنامه‌ها و مراسم‌های مبتذلی که با عناوینی مختلفی همچون ستاره افغان، جشن دمبوره و امثال آن‌ها با هزینه‌های سرسام آوری برگزار می‌شوند و یا در بسیاری مراسم‌های عروسی که ده‌ها میلیون پول به شکل اسراف به مصرف می‌رسد، در صف اول قرار دارند و نقش اول را به عهده می‌گیرند.

نمی‌دانیم که این‌ها از روشنفکری چه فهم و درکی دارند و با این تناقضات گفتاری و رفتاری خودشان چه کار می‌خواهند بکنند؟!

محمد امین احسانی