تصفیه از هر سو جریان دارد!

همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، طالبان بلخاب را تصرف کردند و اگر دوباره هم توسط نیروهای مقاومت مردمی بازپس گرفته شود، باز هم طالب فاتح موقت میدان است. هر چند که در فرجام، این‌ها با حمله بر بلخاب، زمینه را برای مقاومت‌های بیشتر فراهم کرده‌اند.

اما آن‌چیزی که اکنون نگران‌کننده است، تصفیه‌ی تمام عیار مردم توسط طالبان و حامیان آنان است؛ از یک‌سو طالبان در بلخاب دست به جنایتی تمام‌عیار زده‌اند. می‌کشند و می‌سوزانند و فاجعه می‌آفرینند؛ از سوی دیگر، حامیان آنان در درون جامعه‌ی شیعه‌مذهب هم، به مدد آمریکایی خواندن جنگ بلخاب توسط مرجع فکری-سیاسی‌شان، تصفیه‌ای تلخ را در سرکوب مبارزات مدنی و سیاسی علیه مخالفان طالب راه‌اندازی کرده‌اند. هر بلخابی که به تیغ تحجر طالب به زمین می‌افتد، به تیغ تمسخر اینان به سلاخی کشیده می‌شود که خوب شدید. شما بودید که به هدایت فیس‌بوک‌چلونکی‌ها بر علیه نظام مشروع وقت شوریدید و حالا هم خوب می‌شوید. در پست‌های فیس‌بوکی‌هاشان که بنگری، سراسر “هذا یوم المرحمه” راه انداخته‌اند که خوب شد، جنگی که به اشاره‌ی فلان پاریس‌نشین و بهمان کاناداگزین راه افتاده است، به چنین پیروزی آشکاری رسیده است.

آخر برادر من! کدام احمقی به اشاره‌ی یک فیس‌بوک چلونکی جان و مال و ناموسش را به خطر می‌اندازد؟ جنک بلخاب اجتناب‌ناپذیر بود، چون تمامیت‌خواهی طالبان همین را می‌خواست. مرام آنان مشخص است. آن‌ها به چیزی کمتر از حذف تمام مردم ما نمی‌اندیشند. آن‌ها در بلخاب و سرجنگل و… با مولوی مهدی نمی‌جنگند، با باغیان هزاره‌ای می‌جنگند که هزار هزارشان را در مکتب و کورس و مسجد و شفاخانه کشته‌اند. یادتان باشد، فردا در بامیان و دایکندی و بهسود و غزنی هم شاهد همین جنگ‌ها خواهیم بود. تمام مردم افغانستان به بیانیه‌ای دفاع از عزت خود را پروژه‌ی آمریکایی نمی‌خواند. راهی به جز دفاع نیست. صلح، که خواست تمام مردم افغانستان است، برای تصفیه‌گران واژه‌ای بیگانه است. آنان تسلیمی و جسد می‌خواهند و بس.

پس شما را به‌خدا، اگر یار خاطر نیستید، بار خاطر نباشید. اگر آنان کشتند، شما سلاخی نکنید. آن‌ها با پرچم سفیدتان همان کاری را می‌کنند که دوره‌ی پیشین در یکاولنگ کردند. اگر طرفدار جنگ نیستید که هیچ‌کس نیست، در برابر این قتل‌عام، این‌گونه بر جنازه‌های مردم نتازید.

جعفر احسانی