تاریخ‌ساز باشید نه تاریخ‌سوز؛ افغانستان و روزهای دشوار

انسان‌های خردمند و متعهد در لحظه‌های تاریخ‌ساز تصمیم‌های تاریخ‌ساز می‌گیرند. امیر محمد اسماعیل در یکی از دشوارترین روزهای تاریخ ما درست‌ترین انتخاب را کرد و این را تاریخ به فراموشی نخواهد سپرد. هنگامی که اراده‌های زبون در کنج پستوهای شان خزیده و سود و زیان یکجا شدن با طالب را سبک و سنگین می‌کردند، و شماری از خناسان برای تضعیف روحیه امیر از داخل در تلاش بودند تا او تسلیم شدن به تروریست‌ها را بپذیرد، وی تصمیم تاریخ‌ساز خود را گرفت و به ندای هزاران انسان آزاده آن خطه لبیک گفت. او دلیرانه سلاح به دست گرفت و چون شیری ژیان به مصاف کفتاران طالب رفت. ملاحظات و انتقاداتی که به گذشته بر می‌گردد در این شرایط رنگ باخته و اکنون اهمیتی ندارد.

اینک نوبت دیگر رهبران است که برای تقویت جبهه ضد طالبانی گام‌های بزرگ و تاریخ‌ساز بردارند. مردم منتظر حرکت جدی‌تر، منسجم‌تر و گسترده‌تر از سوی استاد عطا محمد نور، استاد محقق، حاجی احمد مسعود، صلاح الدین خان ربانی، محمد یونس قانونی، استاد خلیلی، احمد ضیا مسعود، کلیم الله نقیبی، کریم خان براهویی، حاجی ظاهر قدیر، جنرال عبد الملک، عبد الرئوف ابراهیمی، داکتر لطیف پدرام، و البته آقای حامد کرزی و حلقه اطرافیانش هستند که سلاح به دست گرفته یکصدا و همزمان به مصاف طالبان برآیند تا فرش کثیف این گروهک خونخوار برچیده شود. حضور میدانی مارشال دوستم نیز بدون شک وزن خاصی به این نبرد خواهد بخشید.
ما همه در این بیست سال فرصت‌های فراوانی را برباد دادیم، نباید این آخرین فرصت برای نجات کشور را از دست بدهیم. با سیگنال‌های متناقض استخبارات منطقه وسوسه نشوید. در نوبت گذشته هم از همین راه باختید. اجازه ندهید دو باره از همان سوراخ گزیده شوید، که این بار تنها گزیدن نخواهد بود…!

جز شکستن کمر طالبان در میدان جنگ هیچ راهی به آوردن صلح وجود ندارد. حرف تان در میز مذاکره وقتی ارزش پیدا می‌کند که مانند امیر اسماعیل سلاح به دست بگیرید و مردانه بجنگید. ارزش کار بزرگانی مانند شهید احمد شاه مسعود و استاد مزاری حضور میدانی شان در قلب معرکه بود.
اگر چنین نکنیم باید منتظر روزهای ذلت تاریخی باشیم، سرنوشت هیچ کس بهتر از داکتر نجیب الله نخواهد بود. از مغازله با آدم‌خواران چیزی به کسی نخواهد رسید.
اگر این فرصت تاریخی را هم با انفعال یا معامله‌گری‌های کوچک برباد کنیم جنگ داخلی وحشتناکی آغاز خواهد یافت، کشور به پرتگاه تجزیه خواهد غلتید، و منطقه در کام آتشی دامن‌گستر فروبلعیده خواهد شد که زبانه‌هایش تا تهران، راولپندی، مسکو و پکن خواهد رسید، و آن‌گاه ما همه مقصر و مسئول خواهیم بود.
تاریخ‌ساز باشید نه تاریخ‌سوز.

محمد محق