به دوره پسا طالبان نزدیک می‌شویم ؟؟؟!!!

آغاز به کار جبهه متحد برای آزادی افغانستان در آمریکا، اتفاق مهمی است که نمیشود به سادگی از کنار آن گذشت.

اهمیت این رویداد، از این جهت نیست که یک قوت جدید علیه طالبان اعلام وجود کرده، بلکه از این ناحیه است که نشان می‌دهد پروژه «مدغم سازی»، وارد مرحله‌ی عملیاتی و اجرایی شده است.

خوشحال سعادت و سمیع سادات، دو فرمانده عالیرتبه نظامی در لحظات سقوط کشور به دست طالبان بودند و عملا، پروژه انتقال قدرت و تجهیزات نظامی دولت به طالبان را مدیریت می‌کردند.

این دو، در زمانی که هزاران نیروی نظامی تا به دندان مسلح و دارای انگیزه برای جنگیدن با طالبان داشتند، کشور و نیروها و تسلیحات نظامی را بدون فیر حتی یک مرمی، به طالبان تحویل دادند، بنابراین، منطق پذیر نیست که اکنون از از آمریکا، علم مبارزه با طالبان را برافرازند.

به فهم من، اساسا موضوع چیز دیگریست. افرادی که در حکومت پیشین حضور داشته اند و متعلق به قبیله (پشتون) هستند، رفته رفته در کنار طالبان ایستاده اند.

آمریکا به شدت تلاش دارد تا همکاران نزدیک خود در حکومت پیشین را به اداره طالبان ملحق نماید.

به گفته خود طالبان، تا کنون حدود هفتصد نفر از چهره های قبیله گرا در حکومت پیشین (از سلام رحیمی تا ظریفه غفاری و دیگران) به افغانستان برگشته اند و شایعات محکمی از سفر محب به افغانستان برای مذاکره با طالبان منتشر شده و همزمان، سر و کله فضلی نیز در رسانه ها پیدا شده است.

افزایش تحرکات این افراد نشان می‌دهد که افغانستان در حال حرکت به سوی دوره پسا طالبان است و اعلام چنین جبهه هابی نیز، مقدمه چینی برای ملحق شدن این افراد به طالبان است..

شکل گیری یک پشتونستان قدرتمند که متشکل از پشتون های دو سوی دیورند باشد (با مرکزیت مذهبی قندهار)، نیازمند اضافه شدن چهره های تکنوکرات به ساختار اداری است و آنچه که از تحرکات کنونی فهم میشود، اینست که مقدمات این ادغام، در حال فراهم شدن است.

تحولات پاکستان و قدرت گرفتن تی تی پی که خود را متعهد به اطاعت از ملاهبه الله میدانند نیز اماره ای بر تایید این فرضیه است که منطقه، در حال تغییرات بنیادین است.

بنابراین، اگر در سالهای آتی، با یک پشتونستان مواجه شدید که حکومتی نظیر حکومت کنونی سعودی بر آن حاکمیت دارد، چندان متعجب نشوید.

سید احمد موسوی مبلغ