بلخاب و فاجعه تمام‌عیار انسانی

بلخاب خسته‌است. بلخاب زخم عمیقی بر تن دارد. بلخاب با فاجعه تمام‌عیار انسانی، دوست‌وپنجه نرم می‌کند. هرروز و هرشب در دامنه‌ کوه‌های بلند بلخاب، زنان و کودکان، به سنک و چوپ دندان می‌‌اندازند؛ اما چیزی برای خوردن نمی‌یابند و سرانجام در برابر هیولای گرسنگی تسلیم می‌شوند و در بیابان جان می‌دهند.
نهادهای حقوق بشر و کشورهای همسایه، عملا چشمان خود را در برابر فاجعه هولناک بلخاب بسته‌اند. ما باید خود، آستین بالا زنیم، اعضای شکسته خود را پانسمان کنیم، زخم‌های‌ خود را مداوا نمایم و به نیازمندان خود رسیدگی نماییم.
در این شرایط دردناک و فاجعه‌بار، باید به یاری بلخابیان بشتابیم و به قدر توان به آن‌ها کمک کنیم، حتا اگر شده؛ ده افغانی؛ ده روپیه، هزار تومان، یک دلار، یک یورو… مبلغ و مقدار مهم نیست، فقط کمک کنیم و بی‌تفاوت نباشیم و بدانیم که بلخاب در میان فاجعه تمام‌عیار انسانی دست‌وپا می‌زند.

سید جواد سجادی