بعثت: عدالت برای توحید

پیامبر ما، رحمت للعالمین است. معنای این سخن این است که او می‌خواهد تمام انسانهای روی کره خاکی، از موهبت های الهی بهره مند باشند و نیکو زندگی کنند.

برخی گفته اند وظیفه پیامبران‌الهی، صرفا تربیت اخلاقی انسانها بوده است.
بدیهیست که بخشی از زندگی نیکو، متخلق شدن به اخلاق حسنه است، اما واقعیت این است که این، تمام ماجرا نیست.

در طول تاریخ بشر، هیچ پیامبری، به دلیل مواعظ اخلاقی خود، مورد حمله مستکبران قرار نگرفته است.

مادامیکه که انبیای الهی و از جمله پیامبر عزیز اسلام، صرفا بر ارایه آداب حسن خلق به مردم بسنده می‌کردند، دلیلی وجود نداشت که قدرتمندان، بخواهند در مقابل آنها بایستند.

آنچه که باعث می‌شد تا صاحبان زر و زور، در مقابل انبیای الهی بایستند، مواجهه با اراده انبیای الهی در جهت بهبود کیفیت زندگی دنیایی مردم بود. چیزی که باعث می‌شد که منافع قدرتمندان و ثروتمندان با چالش مواجه شود و قدرت آنها را تا سر حد عادی ترین انسانهای جامعه بکاهد.

این، همان چیزیست که ما با عنوان «عدالت» از آن یاد می‌کنیم و مذهب شیعه، به دلیل اهمیتش، آن را جزو اصول دین میداند.

انبیای الهی، می‌خواستند مردم، نیکو زندگی کنند. هم متخلق به اخلاق نیکو باشند و هم عادلانه، از کیفیت زندگی نیکو بهره مند باشند.

تحقق عدالت، نیازمند در اختیار داشتن ابزار قدرت است و همین دو (عدالت در سایه قدرت) بود که مستکبران و زورداران دنیا را در برابر انبیای الهی و از جمله پیامبر اسلام، قرار داد.

اکنون هم فرمول تعارضات، همان است.
مستکبران، نه با عدالت برای همه موافقند و نه با قدرت یافتن کسانی که برای عدالت مبارزه می‌کنند.

یقین بدانید، هرجایی که عدالت قربانی شده باشد، بویی از توحید مد نظر انبیای الهی در آنجا وجود ندارد. چه آن قربانگاه عدالت، افغانستان تحت سلطه طالبان باشد و چه غزه و لبنان تحت هجمه صهیونیزم.

توحید، بدون تحقق عدالت، ناممکن است در دنیای انسانها همه گیر شود و عدالتی که بتواند انسان‌ها را موحد کند، فقط توسط انبیای الهی و امامانی که قرآن کریم آنها را اولی الامر معرفی کرده قابل تحقق است.

از این جهت است که بعثت و غدیر و ظهور، امتداد یک خط مستقیم عدالت خواهی توحیدی اند.

سید احمد موسوی مبلغ