پاکستان دایه مهربان تر از مادر!
باید به سران پاکستان گفت اگر واقعا شما به مردم افغانستان دلسوز هستید و دروغ نمی گویید باید به طالبان فشار بیاورید که در جهان امروز حکومت تک قومی جواب نمی دهد، باید طالبان تمام اقوام را در قدرت سهیم کند.
سرویس دیدگاه
نسل کشته های بی نبرد
اگر متهم به پخش و نشر انرژی منفی نشوم؛ واقعیت اما آن است که ما همه کشته شدگان بی نبردیم؛ نسلِ که در اوج بی انصافی زمانه متولد شدیم؛ نسلِ انقلاب های نیمه کاره و اعتراض های سرکوب! نسلِ پر از استعداد در کنج خانه و در سایه اضطراب، نسلِ نابغه های محصور و آواره، نسل ما را نه گذشته ها درک میکنند و نه آینده ها خواهند فهمید.
مشروعیت و عزت یک دولت
مشروعیت، عزت و اقتدار یک نظام و دولت، تنها در گرو حمایت و پشتوانه مردمی است. مشروعیت و اقتدار هیچ‌گاه با التماس و تضرع نزد دولت‌های خارجی بدست نمی‌آی
میکانیزم توزیع مجدد
در این میان آن‌چه مشکل ساز است، نبود میکانیزم جمع‌آوری، ذخیره، منبع و فقیریابی و توزیع مجدد منابع است.
آیا «لویه جرگه» می‌تواند مشکل افغانستان را حل کند؟
لویه جرگه نه تنها مشکلی را نمی‌تواند حل کند که خود برای افغانستان و مردم آن همیشه مشکل ساز بوده است. در تمام لویه جرگه های بیست سال اخیر همین کرزی دخیل بوده و جزو طراحان و گردانندگان آن بوده است. خوب کدام مشکل کشور را حل کرد؟ آیا بر مشکلات نیفزود؟ چیزی که نتیجه نداده چرا از تجربه ای که جز شکست نبوده باز استفاده کنیم؟
عبرت‌آموزی تاریخ
بعضی ذهن‌ها هنوز در دوره حکومت مجاهدین باقی مانده‌اند. نمی‌دانند که پس از آن دوبار طالب‌ها قدرت را قبضه کردند و یک‌بار جمهوریت در این میان محلل واقع شد. ظهور طالبان محصول و معلول اشتباه سران مجاهدین بود. سران مجاهدین هیچ‌کدام از این اشتباه مبرا نیست.
نان مردم باید اولویت طالبان باشد
نان دادن مردم در شریط کنونی ، باید در سر لوحه کار طالبان و امارت اسلامی شان قرار بگیرد.
قصد تطهیر هم ندارند
غنی، جدای این‌که یک دزد و غارت‌گر بود یک انسان شیاد، روانی، متوهم و متعصب هم بود. بر این اساس او چند متعصب، دزد، حقه‌باز و فاسد دیگر، از جنس خودش مثل فضلی و محب را در سمت‌های مهم گمارده بود که هیچ درک درستی از اوضاع نداشتند.
قیمت گذاری دستوری و قحطی محتمل
در چند روز اخیر قیمت دالر آمریکایی شروع به بلند رفتن کرد و فغان مردم افغانستان را به آسمان رساند. این همه ناله و فغان مردم بجا و درست بود؛ زیرا اقتصاد افغانستان وابسته تام به واردات اقلام مصرفی است و با بالا رفتن نرخ دالر همه چیز گران می‌شود.
از (کور- کالی- دودی) تا (نان- کار- آزادی)
امروز گروه خشم و پشم روزی مردم را به خدا حواله می‌کند و روزی خود را با زور تفنگ از مردم می‌گیرد. امروز شعار نان- کار- آزادی نه وعده حکومت که “مطالبه” مردم گرسنه و در بند است.