طالبان بعد از سه روز نشست نمایشی ” علما ” قطع نامه یازده ماده ای صادر کرد . محتوای این قطع نامه آب سرد روی دست جامعه جهانی و مردم افغانستان ریخت وبه تمام انتظارات احتمالی که در مورد تغییر رفتار سیاسی و اجتماعی این گروه در ذهن عده ای خلق شده بود، نقطه پایان گذاشت .
برخی از رهبران سیاسی ما طی ده ماه گذشته، محتاطانه، مبهم و چند پهلو با طالبان برخورد کرده و به لطف و عنایت این گروه چشم دوخته بودند. با برگزاری جرگهٔ امارتی و دعوت نکردن از اینان، آخرین امیدهایشان رنگ باخت و لحن و نشانه های رفتاری شان نیز در حال دگرگون شدن است.
قتل، کوچ اجباری ، غارت اموال ، انجام ندادن امور اداری در ادارات، فارسی ستیزی علنی، تغییر ترکیب جمعیتی و دهها مورد دیگر ، تنها بخشی از عملکرد ظالمانه طالبان است.
هرگونه استخراج و فروش مواد معدنی افغانستان از جمله زغال‌سنگ، در صورت خوش‌بینانه، غیرقانونی است و در صورت بدبینانه، خیانت بزرگ به افغانستان و مردم این کشور است.
“همه‌ی مخالفان باید سر بریده شوند.” این سخن وحشتناک و بهت‌آوری است که امروز، مولوی انصاری هراتی، در تالار لویه‌جرگه گفته است
تقسیم‌بندی خونی، در قرن حجر و حیوان پنداری انسان ریشه دارد. انسان‌های مدرن، بر اساس فکر و اندیشه تقسیم می‌شوند که از راه تجربه، آموزش و اندیشیدن بدست می‌آید.
هنوز مشخص نیست که جماعتی که طالبان جمع کرده اند چه خواهند شنید و چه خواهند گفت، اما نزاع امیر و خلیفه ممکن است در همین جلسات به سرانجام برسد.
طالبان از گردهمایی علما به دنبال چیست؟ سه احتمال وجود دارد …
طالبان از نگاه فکری، همان‌طور که به ورزش، موسیقی، هنر و بسیاری از پدیده‌های جدید، باور و اعتقادی ندارند، موضوع حفظ آثار باستانی نیز برای این گروه، کار بیهوده و بی‌معنا است.
جرگه ها در تاریخ سیاسی افغانستان – احتمالا به استثنای جرگه های احمدشاه بابا و امان الله خان- همواره نمایشی، فرمایشی و دستوری بوده است.