سرویس دیدگاه

قاتلان‌تان از شما دور نیستند

افغانستان از اولین روز سال جدید، وارد فاز جدیدی از خشونت‌ها شد که تاکنون به شدت ادامه دارد. جوی خون در افغانستان توسط جریان سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تروریسم جاری است.

بمب‌های بی‌صدا

 وقتی انتحار کننده‌ای، در سیرت یک کفتار درنده، برای انجام انتحار ‌له‌له می‌زند و برای جاری کردن جوی خون مست می‌شود و خود را در میان مردم منفجر می‌کند، بوی مرگ‌ و صدای شقاوت، در هوا می‌پیچد، و پیکر‌های بیگناهان بسیار، به‌زمین می افتند. پس از آن، فورا، دو موج دیگر، در فضای مجازی بر می‌خیزند. یکی موج دشنام و فحش است و دیگر موج تزریق یاس و ناامیدی.

امان از توهم پنج هزارسالۀ که ما را تباه نمود!

شب گذشته به طوراتفاقی کلیپی را مشاهده نمودم مربوط به مراسم برافراشتن بیرق “سرخ” در آغاز حاکمیت حزب خلق. در این مراسم که با حضورداشت نورمحمدتره کی و حفیظ الله امین و ببرک کارمل و تمام اعضای بلندرتبه حزبی و  دولتی و سفرای برخی از کشورهای خارجی بیرق سرخ حزب خلق جای گزین بیرق سه رنگ داوودخان گردید.

اشتباه خوبان

روز گذشته ۸ ثور، برابر با بیست و ششمین سالروز تصرف کابل توسط به اصطلاح مجاهدین بود. این روز را برخی از خوبان نیز تبریک گفتند که با خلط دو موضوع، دچار یک اشتباه بزرگ شدند.

در مسلخ ارگ چه گذشت؟

چهل سال پیش در چنین ساعاتی از ۷ ثور سال ۱۳۵۷ خورشیدی، علاوه بر داوودخان رئیس جمهور افغانستان، اعضای خانواده او نیز توسط جوخه‌های مرگ «حزب دموکراتیک خلق افغانستان» کشته شدند.

تداوم پیامدهای هفت و هشت ثور!

هفت و هشت ثور؛ در تاریخ کشور از تأثیر گذارترین رویدادهای بوده اند که پیامدهای آن تاکنون و شاید سال‌های طولانی از سرنوشت آینده جامعه ما را در گرو خود داشته باشد.

جهاد بستری شد برای دیگر شدن و نجات رنج‌کشان

هرگز قصه‌ی تلخ پدر بزرگم را فراموش نمی‌کنم که می‌گفت: «مقداری زمین میراثی از مادراندرم در روستای خاطرخوش منطقه قوریه ولسوالی ناهور داشتیم. زمین را دهقان اداره می‌کرد. هر آخر سال می‌رفتیم و سهم خویش از زمین را از دهقان می‌گرفتیم و به خانه می‌آوردیم.

هشت ثور، جهادی مبتنی بر عقلانیت اسلامی

در آستانه 8 ثور و روز پیروزی مردم افغانستان بر دولت تحت حمایت شوروی سابق، در مطلب نوشته شده به این موضوع پرداخته و زوایای این پیروزی از جهات مختلف به بررسی گرفته شده است.