پیشنهاد یک راه حل به استاد دانش معاون رییس جمهور!
پروژه بزرک خاتم الانبیاء می تواند نقطه قوت و اتحاد مردم بویژه در غرب کابل باشد، این نقطه قوت وقدرت را به محل نزاع واختلاف تبدیل نکنید.
سرویس دیدگاه
رجزخوانی و پخمه‌سالاری
پخمه‌محوری، سفله‌پروری و دزدسالاری قومی نوزده سال گذشته، گواهی بر این مدعا است که بزرگ‌ترین فرصت طلایی و بی‌نظیر را برای ساختن افغانستان و قراردادن این کشور در مسیر شکوفایی، از آن سلب کرد.
آفت اصلی جامعه افغانستانی
تا زمانی محدوده ای فکری به مذهب و قوم و سمت و قبیله فراتر نرود، ما هستیم همان عرب جاهلی که قرن ها قبل وجود داشتند و علاوه این که آنها یک امتیازات دیگری داشتند که در عهد و پیمان ها باهم وفادار میماندند و قواعد جنگی داشتند مثل مرد باهم مبارزه می کردند…
شرایط سیاسی وفرهنگی دوران امام رضا (ع)
امام رضا (ع) در شرایط بسیار حساس از نظر سیاسی وفرهنگی می زیست، تسلط سیاسی اموی ها پایان یافته بود وعباسی ها باشعار معتدل به میدان سیاست گام نهاده بودند، اما دیری نگذشت که عباسی ها نیز به استبداد سیاسی روی اوردند.
موجهای مهلک کرونایی در کمین کابل
آنچه جای نگرانی جدی است و روز به روز و سال به سال حیات جمعی کابلیان را تهدید می کند، کاهش و نبود آب “مایه حیات” است.
حکومت در برابر صدای داعشی نباید سکوت کند
حکومت در برابر این صدای داعشی نباید سکوت کند، شورای امنیت و امنیت ملی نگذارند داعشیان امنیت مملکت را برهم زند، کمیسیون حقوق بشر و نهادهای بین المللی حقوق بشری رسالتمندانه در برابر این حرف‌ها واکنش نشان دهند.
لایه‌های متفاوت خشونت غربی و آمریکایی با زمینه‌های این‌جایی و دلخوشی‌های غیر عقلانی هزارگی!
ما مردم متأسفانه از رهبر تا رهرو، از روشنفکر تا تاریک فکر و از حوزوی تا دانشگاهی بدجور چوب خوش باوری، اعتماد نمودنهای بی‌جا و احساساتی عمل نمودن خویش را خوردیم و می‌خوریم و باز در همان راه روانیم.
“کوچی” و “بومی” قربانیان سیاست “تبعیض”!
هرسال، با فرارسیدن فصل بهار و تابستان، نزاع کوچی ها با بومی های مناطق مختلف کشور، بشمول مناطق هزاره نشین، فاجعه بار می گردد. این فاجعه دامنه دار سبب گسترش و عمیق شدن شکاف های اجتماعی، قومی و منطقه ای گردیده است.
حاکم شدن روزمرگی بر سرنوشت انسان هزاره!
مردم و روشنفکران هزاره به نوعی دچار روزمرگی شده اند. به چیزهای اندک و کوچک دل خوش کرده اند و خواستها و مطالبات کلان خود را به صورت جدی پیگیری نکرده اند.
جماعت بی تلخه و نظارت اجتماعی
متاسفانه با نسلی بی شناسنامه روبرو هستیم که عمری را در خارج گذرانده اند، خانه اصلی شان خارج از افغانستان است و هیچ شناخت اجتماعی ندارند تا مانع اختلاس شان شود.