پس از استقلال پاکستان، روابط این کشور با ترکیه در سال ۱۹۴۷ آغاز گردید. با توجه به حضور پاکستان و ترکیه در اردوگاه غرب در دوران جنگ سرد، همکاری میان دو کشور در قالب پیمان هایی نظیر «بغداد» و «همکاری منطقه ای برای توسعه» و «سنتو» گسترش یافت.
محمد اشرف غنی رئیس‌جمهور افغانستان، تنها راه بقاء حکومت خود در قالب جمهوری اسلامی افغانستان را اکنون در گرو خروج از سایه آمریکا و جلب حمایت کشورهای منطقه و از جمله جمهوری اسلامی ایران جست و جو می‌کند.
۵ سال قبل در حدود ۶۰ فیصد مردم زیر خط فقر زندگی میکردند. امشب از زبان اشرف غنی شنیدید که برای توجیح ” دسترخوان ملی” با غرور و افتخار اعلان نمود که ۹۰ فیصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی میکنند.
اینها همه تکنوکرات های شیکی هستند که با نیکتایی های برند، آرایش های زیبا و پراندن واژه های انگلیسی در میان جملات زبان فراموش شده ملی دزدی میکنند؛ آرام و خونسرد و دلربا همه دارایی های ملتی فقیر را چون جرعه های شراب ناب ایتالیوی بی محابا سر میکشند.
به دلیل سالها جنگ و نا امنی و نیز نگاه قوم گرایانه، امکانات رفاهی و تحصیلی در تمام کشور یکسان توزیع نشده است. بادغیس، بدخشان، دایکندی و کجران معلم ، مکتب، لابراتوار و سایر امکانات کابل و هرات را ندارد. یقینا کیفیت تحصیل یکسان نخواهد بود.
عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران، گفته افغانها دو میلیون فرصت شغلی جوانان ایرانی را اشغال کرده‌اند.
بهترین راه برای اعاده حیثیت و رسیدن به عزت، منطق وحدت، تحمل و روا داری است نه راه دیگری.
در سیاست افغانی، هیچ خطی مشخصی جز خط معامله و منفعت شخصی وجود ندارد؛ آرمان ملت و عدالت و احقاق حق، همه شعارهایی قشنگی است که ملت توسط آن فریب داده می شود و کوچکترین پای بندی به تعهدها و وعده ها وجود ندارد.
من کم کم دارم باور می کنم که اشرف غنی متفکر دوم جهان است. او استاد سیاست است و بسیار حرفه ای بازی می کند. بازی استادانه ی او در نابود کردن دو غول شمال بی آنکه خون از دماغ کسی جاری شود را همگان به یاد داریم.
کابل در روزهای دوشنبه و سه شنبه هفته گذشته شاهد دو نشست بین‌المللی صلح برای افغانستان بود و زلمی خلیل زاد به نمایندگی از آمریکا در همین راستا در هفته پیش‌تر به کشورهای منطقه‌ای آسیای میانه و پاکستان سفر کرد و با رهبران حکومت افغانستان از طریق ویدئو کنفرانس‌های جداگانه موضوع صلح افغانستان را مورد بحث قرار دادند.