ویژگی عمده برده داری مدرن، بردگی فکری است که برده داران مدرن افراد و دستگاههای عظیم تولید فکر، فرهنگ، اقتصاد، سیاست را نیز در اختیار دارند که با تولید نخبگان برده، و در اختیار داشتن ابزارهای تبلیغاتی و رسانه ای پیشرفته، نظام بردگی مدرن را در جهان نو توجیه و بر افکارعموم تحمیل سازند.
زمانی نیاز به حکومت موقت است که دولت نباشد. ساختارها و نهاد های دولتی وجود نداشته باشد. قانون اساسی نباشد. در چنین وضعیت، طرف های مختلف منازعه بر سر یک حکومت موقت توافق می کنند تا دولت را تاسیس کنند.
ایکاش آن عالمان بزرگوار اکنون زنده بودند و میدیدند که آیا شیعیان، قلبِ جهان اسلام (فلسطین) را مُفت و رایگان به یهود و نصارا میفروشند یا دولتهای عربِ سنی؟ آیا حزب الله شیعی و ایران شیعی در برابر تهاجم و تجاوزِ یهود و صلیبیها ایستادگی میکنند یا عربستان و مصر و امارات و اردن؟
جامعه هزاره به معنای فرهنگی آن، یک جامعه خودزن و چندپاره است. قشرهای مختلف در درون این جامعه، به جای اینکه مطالبات حقطلبانه خود را پیگیری نمایند و علیه تبعیض جانکاه، مبارزه کنند، به بهانههای واهی، یقه همدیگر را پاره میکنند.
در اوضاع کنونی که تیم های مذاکراتی حکومت و طالبان دردوحه قطر مشغول توافق روی کار شیوه مذاکرات هستند، به طبع تمام توجهات حکومت افغانستان و جامعه جهانی نیز به صلح با طالبان دوخته شده است.
جامعه هزاره با استفاده از فضایی نسبتا باز پسا طالبانی و به وجود آمدن صفحه جدید به نام دهه دمکراسی، در بازی قدرت و منازعه سیاست یک تکانه ای را احساس نموده، مزه حضور در قدرت و ثروت را به اندازه اندک تجربه کردند!