آخرین مرحله “جهالت”!
وزیر و اذنابش هیچ درک و فهمی از دانش و هیچ مهارتی از روش آموزش ندارند، و هیچ بهره ای از فهم درست دینی برای ساختن ” هویت قوی اسلامی” نیز نبرده اند.
سرویس دیدگاه
چرا کمیته‌ی رهبری شورای عالی مصالحه ملی نوید بخش صلح عادلانه نیست؟
بسیاری از اعضای اصلی کمیته‌ی رهبری شورای عالی مصالحه ملی نه نمایندگان مستقیم مردم اند و نه نمایندگان احزاب مردمی؛ بلکه صرفا در پی تأمین منافع احزاب خانوادگی یا شخصی خویش اند
دختران گل بادام و چند نکته مهم
اینجانب هنوز درک نکردم که چه رابطه‌ای میان موتورسواری و نفی خشونت وجود دارد؟! آیا کسانی که موتورسواری نمی‌کنند، اهل خشونت و توحش و دَدخویی و بدخویی هستند؟!
شورای مصالحه ملی و چالش‌ها
اعضای این شورا، در چند جهت متضاد و با چند قوت مختلف، در حال چلنج هستند و از اینرو، پیروز برآمدن از این میدان، خیلی سخت است
جنگ عادلانه بهتر از صلح غیر عادلانه است
خشونت, خشونت است چه در قالب تفنگ چه در قالب سخن و چه در قالب فکر و اندیشه. انحصار طلبی سیاسی خشونت است. انحصار طلبی مذهبی خشونت است. انحصار طلبی قومی خشونت است. انحصار طلبی حزبی خشونت است و… بنیان صلح باید پایان هرگونه خشونت باشد نه تنها خشونت نظامی و ظاهری.
نهایی شدن طرزالعمل مذاکرات صلح و آغاز به کار شورای عالی مصالحه؛ دو اقدام نیک و عملی در راستای صلح
بالاخره بعد از ۸۰ روز علیرغم سرسختی ها و تکروی های طالبان، با تدبیر، وحدت و حوصله مندی هیئت جمهوری اسلامی افغانستان، طرزالعمل مذاکرات نهایی گردید و فصل جدیدی از مذاکرات بین الافغانی آغاز شد.
از بُن تا دوحه؛ گفت وگوهای دولت با طالبان به کجا خواهد رسید؟
هم اکنون، روایت ها حاکی از اینست که بن بست در توافق صلح دوحه میان دوجانب دولت و طالبان شکسته و فرصت ها و بسترها برای تداوم گفت وگوهای صلح آماده شده و امید به تحقق صلح در افغانستان جدی شده است.
شورای عالی مصالحه ملی در معرض نقد
دورنمای صلح از همین حالا در هاله ای از ابهام قرار دارد. تا زمانی که نگاه علمی به صلح وجود نداشته باشد، با چند تا چهره تکراری آزموده شده نمی توان صلح را تامین نمود.
قطار دوستی در هرات
همه می‌دانند که بیشتر کمک کشورهای غربی از بانک‌های خودشان بیرون نمی‌آید. غربی‌ها به جای پول، کارشناسان و مشاورانی می‌فرستند که ماهی چند ده هزار دالر معاش دارند.
ازدیاد «مؤسسه تحصیلات عالی» و «شبکه‌های تلوزیونی»
به نظر من در چنین شرایطی که ما با ازدیاد و وفور «مؤسسه تحصیلات عالی» و «شبکه‌های تلوزیونی» مواجه هستیم، ایجاد یک تلوزیون جدید یا مؤسسۀ تحصیلات عالی تازه، چیزی کمتر از حماقت و سفاهت نیست!