برحسب ظاهر در قرن بیست و یکم قرارداریم، و سال ۲۰۲۰ را مثل همه مردم دنیا پشت سرگذاشته و سال نو میلادی ۲۰۲۱ را استقبال می کنیم؛ اما مجموع واقعیت های جامعه ما نشان می دهد که ما هنوز آدم های ماقبل تاریخ هستیم. ما هنوز وارد تاریخ بشری نشده ایم. ذهنیت ما به دوره پاره سنگی تعلق دارد.
انکار بدی دشمنان، نادیده گرفتن رفتن دیگران در کنار داعش، پنهان نمودن اعمال تروریستی همکاران داعش، تحقیر مردم خود و خلافگویی با آنها فجایعی است که اوج خود باختگی سران این مردم را میرساند و میفهماند که تا خود باختگی از میان نرود و سران این مردم واقع بینانه با واقعیتها کنار نیایند، نجات از بدبختی و بلاهت غیر ممکن است.
بیگمان یکی از افتخارات سیاسی ـ تاریخی بینظیرِ هزارهها/شیعیان، تأسیس دولتِ خودگردانِ «شورای انقلابی اتفاق اسلامی» در تابستان ۱۳۵۸ بود. آن رویداد بیسابقه از چند ساحت، واجد اهمیّت فراوان بود.
شب های پی هم بی برق کابل، عمق سیاهی جهالت را تجسم می بخشد؛ و دزدی برق مردم توسط زورداران و چوکی نشینان درچندقدمی ات بی شرمی و عادی شدن دزدی را نشان می دهد.
پس این حضرات به جای این همه گلایههای مفت و بیحاصل باید بدانند که این ذلت و حقارتها زمانی شروع شد که ریشهی خودشان یعنی هزاره فرهنگی را به نام هزاره نژادی، سادات، بلوچ، قزلباش و امثال آن دچار پوسیدگی نموده زدند.