مگر شما مدنی گرایان به آزادی و لحاظ نمودن اختیار افراد باور ندارید؟ اگر دارید با کدام منطقی جلفی گری، مدلینگ و۱۸+ را حق بانوان میدانید و هرکس اعتراض کرد بر مبنای حقوق و آزادی زنان بر او حمله ور میشوید و زن ستیز قلمداد میکنید اما از جانبی بانویی که به حجاب، دین، مذهب و قوانین اجتماعی خود باور دارد و برمبنای آن به حجاب بعنوان یک ارزش مینگرد به وی متعرض و معترض میشوید.
به نظر می‌رسد دور دوّم مذاکرات قطر با چالش‌های تازه‌ای مواجه می‌باشد. طالبان تن به آتش‌بست نخواهد داد و موضع نمایندگان حکومت ضعیف‌تر از گذشته آشکار خواهد شد و امتیازات بیش‌تری به طالبان خواهند داد؛ مهم‌تر این‌که احتمالاً زلمی خلیلزاد پیشنهادهای جدید خود را به میدان خواهد انداخت. تلاش‌های خلیلزاد تاکنون یک‌جانبه به سود طالبان و زیان افغانستان بوده است.
تداوم حملات طالبان به نیروهای نظامی و امنیتی افغانستان، به نتیجه منجر شدنِ مذاکرات این گروه با کابل را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است. در عین حال که تحولات داخلی آمریکا نیز طرفین مذاکرات را نسبت به پایبند بودن آمریکا نسبت به تعهدات خود در توافق با طالبان دچار تردید کرده است.
زلمی خلیلزاد که همزمان با آغاز مذاکرات دور جدید هیئات کابل و طالبان در قطر به دوحه می رود، از لزوم توافق دو طرف برای صلح سخن زده است.
وقتی که اصلا برقی وجود نداشته باشد تا عادلانا توزیع شود یا ظالمانه، در کابل توزیع شود یا در ولایات، چه ضرورت دارد که به این آدمهای بی مصرف از جیب مردم فقیر معاش داده شود آنهم ماهانه ششصد هزار افغانی.
بزرگترین چالش بایدن شاید حصول اطمینان نسبت به تعهداتی ست که طالبان در جریان مذاکرات صلح می دهند.
یک اندیشکده جنگ در اسراییل این پیش‌بینی را انجام داده است که در جنگ ایران و امریکا، ایران بعنوان hero و قهرمان جهان اسلام معرفی خواهد شد و جوانان انقلابی در سراسر دنیا به لشکرهای جبهه مقاومت روی خواهند آورد.
با اذعان به اهمیت دیپلماسی برای تهران و واشنگتن، باید گفت: این یک لحظه بسیار حساس در روابط آمریکا و ایران است که در آن امکان دارد فرصتی برای حذف جنگ از معادله و یافتن یک راه حل دیپلماتیک حداقلی برای منازعات وجود داشته باشد.
طالبان هم فقط زبان زور را می فهمد. همزمان با مذاکرات قطر، باید فشار نظامی بر این گروه افزایش یابد و جبهات مقاومت مردمی فعال شود.
چند روزیست که مدعیان روشنفکری جلوه‌های گوناگون یک فرهنگ و یک تاریخ را در قالب بی‌گانه انگاری غیر منطقی در تقابل هم قرار می‌دهند و با این کار عامدانه یا ناآگاهانه، در برابر برخی جلوه‌های یک فرهنگ ایستاده ادای مبارزه با فرهنگ بی‌گانه را در می‌آورند.