اوضاع بحرانی مملکت

تقریبا بیش از نود درصد جمعیت کشور، زندگی خود را فلاکت‌بار می‌بینند. بیش از نیم جمعیت کشور، هیچ امیدی به آینده ندارند. نیمی از جمعیت کشور، تمایل دارند که کشور را ترک کنند. ۲۳ میلیون نفر در کشور امنیت غذایی ندارند.
این مسائل حکایت از عمق بحران در جامعه دارد که باید برای آن چاره اندیشی شود، در غیر این صورت، افغانستان بیش از پیش فرو خواهد پاشید.
مسئولیت ت‌ال‌ب‌ان به عنوان گروهی که اینک قدرت را در دست دارند و عامل عمده‌ی این وضعیت می‌باشند، از همه‌ سنگین‌تر است. این گروه باید از خود عقلانیت نشان دهند و در این راستا، اعتمادسازی را در عمل، در صدر اولویت‌های خود قرار دهند، هرگونه بگیر و ببند را متوقف کنند و آزادی‌های اساسی مردم را به رسمیت بشناسند و به منظور تشکیل دولت انتخابی و برآمده از اراده مردم، آشتی ملی اعلام کنند.
پس اعلام آشتی ملی باید اجماع ملی و گفتمان ملی، برای خروج از بحران، ایجاد شود. تشکیل دولت موقت فراگیر، می‌تواند، نخستین گام برای خروج از بحران، برگشت اوضاع به حالت عادی و رسیدن به انتخابات باشد.

دکتر سید جواد سجادی