انتظاری دیگری از طالبان وجود داشت ؟

طالبان بعد از سه روز نشست نمایشی ” علما ” قطع نامه یازده ماده ای صادر کرد . محتوای این قطع نامه آب سرد روی دست جامعه جهانی و مردم افغانستان ریخت وبه تمام انتظارات احتمالی که در مورد تغییر رفتار سیاسی و اجتماعی این گروه در ذهن عده ای خلق شده بود، نقطه پایان گذاشت .

اگرچه اوضح من الشمس بود / است که ذهن سیاه و مکدر طالبان همچنان بکر و انکشاف نیافته باقی است . قرائت طالبان از دین از نوع تفقه و یافتن حقیقت نیست بل قرائت انتخاب شده و از نوع سیاسی آن است . طالبان با مصداق ارزشهای دینی رفتار متفاوت دارند ، مثل این که در یک مسجد نماز بر پا می دارند وآن را مقدس می شمارند اما در مسجد دیگر ” دهل ” می نوازند ومی رقصند . می دانند چه کار می کنند و این را هم می دانند که دین را وسیله قرار داده اند .

رهبر طالبان حتا به سه هزار بله قربان گو و دلقک خود پشت می کند و حاضر نیست به آنهای که دست بیعت بلند کرده اند و فریاد ” نحن غلامک ” را سر می دهند ، نگاهی بیاندازد .

میلیون ها دختر باز مانده از تحصیل که چشم های شان به این ” گله ” از ملا ها دوخته شده بود تا گشایشی برای ادامه تحصیل شان بیابند، کلمه ای در مورد باز گشایی مکاتب از آنها نشنیدند . اصولا این عده اهمیت تحصیل را نه تنها برای دختران که برای پسران هم درک نمی کنند . آنها فکر میکنند دنیا همانی است که آنها از دریچه اتاق های نمناک و بد بوی حجره های مدارس می نگرند .

در سخنرانی منسوب به هیبت الله رهبر نا معلوم طالبان ، یک بار دیگر تاکید شد که به هیچ یکی از خواست های جامعه جهانی ( مشروع ویا غیر مشروع ، معقول ویا نا معقول ) وقع گذاشته نخواهد شد . اگرچه این موضع طالبان از زبان کسی بیان شد که در باره زنده بودن آن تردید های زیادی وجود دارد اما این که این موضع ، موقف طالبان است ، هیچ شکی وجود ندارد .

طالبان بلد شده اند که از سیاست ” زردک و سوته ” به خوبی بهره ببرند .هم زمان با شاخ و شانه نشان دادن طالبان به آمریکا و جامعه جهانی در کابل ، امیر خوان متقی در دوحه با التماس از نماینده ویژه آمریکا می خواهد که با حکومت آنها راه تعامل در پیش بگیرد .

طالبان یک بار دیگر به تمام انتظارات اصلاح از خود نقطه پایان گذاشت و این واقعیت را واضح تر ساخت که هر انتظاری جز ” همان طالبانیزم ” از طالبان ، اشتباه و دور از واقعیت است

سبد محمد علی رضوانی