انتخابات ریاست جمهوری در هندوستان

با پایان دوره تصدی رام نات کویند، رئیس‌جمهور هند در ۲۴ ژوئیه، حدود ۴۸۰۰ نماینده مجالس ایالتی و شورای ملی قانونگذاری رای خود را تا ساعت ۵ بعد از ظهر روز دوشنبه به وقت محلی برای انتخاب پانزدهمین رئیس جمهور هند به صندوق می‌اندازند.

به نقل از هندوستان تایمز، نخست وزیر نارندرا مودی، نخست وزیر سابق مانموهان سینگ، وزرای ارشد از سراسر کشور و سایر نمایندگان مجلس و نمایندگان مجلس نمایندگان صبح دوشنبه رای خود را به صندوق انداختند. شمارش آرا در ۲۱ ژوئیه انجام می شود و رئیس جمهور بعدی در ۲۵ ژوئیه سوگند یاد می‌کند.

برخلاف نخست‌وزیر که مستقیماً توسط مردم به عنوان نماینده مجلس انتخاب می‌شود، رئیس‌جمهور در هند به‌طور غیرمستقیم توسط یک هیات انتخاب‌کننده (الکترال کالج) متشکل از ۷۷۶ نماینده هر دو مجلس، و ۴۰۳۳ عضو از ۲۸ مجلس ولایتی و مناطق تحت مدیریت مرکزی انتخاب می‌شود.

ارزش آرای اعضای منتخب مجامع ولایات بر اساس جمعیت آن ولایت است. به همین ترتیب، ارزش رای یک نماینده از تقسیم ارزش کل آرای مجالس قانونگذاری ولایت ها بر تعداد نمایندگان محاسبه می شود. بنابراین، اعضای مجمع ایالت های کوچکتر از ارزش آرای کمتری برخوردار هستند و آنهایی که جمعیت بیشتری دارند ارزش بیشتری دارند. بنابراین، ۴۸۹۶ نماینده منتخب و مجالس مقننه ایالتی با مجموع رای ۱.۰۸۶ میلیون نفر به رئیس جمهور بعدی رای خواهند داد. نامزد برنده باید از آستانه ۵۴۳۲۱۶ رای عبور کند.

در این دور از رقابت‌ها خانم مورمو ۶۴ ساله نامزد ائتلاف حاکم از ایالت اودیشا شرقی،ن معلم سابق و قانونگذار حزب بهاریتا جاناتا نیز بود. او در گذشته به عنوان معاون رئیس شاخه قبیله‌ای حزب حاکم نیز فعالیت می کرد. در صورت انتخاب، او اولین زن از جامعه قبیله ای خواهد بود که بالاترین پست قانون اساسی کشور را به دست می آورد.

یاشوانت سینها، سیاستمدار ارشد هندی که در گذشته ریاست وزارتخانه های دارایی و امور خارجه را بر عهده داشته است در مقابل مورمو رقابت می کند. سینها، ۸۴ ساله، که همچنین یکی از اعضای حزب حاکم هند و وزیر خارجه این کشور از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ بود، راه خود را از هم جدا کرد و به منتقد شدید نخست وزیر نارندرا مودی و سیاست های او تبدیل شد. او اخیراً به کنگره اپوزیسیون Trinamool (TMC) که بر ایالت بنگال غربی حکومت می کند، پیوست.

در حالی که پست ریاست‌جمهوری در هند فقط یک پست تشریفاتی است، او تمام نهادهای قانون اساسی را رهبری می‌کند و همچنین فرمانده عالی نیروهای مسلح است. کلیه لوایح مصوب قانون تنها پس از موافقت رئیس جمهور طبق قانون می‌تواند به قانون تبدیل شود. در صورتی که احزاب نتوانند اکثریت ساده را در انتخابات به دست آورند و به دنبال تشکیل ائتلاف یا دولت اقلیت باشند، نقش رئیس جمهور بسیار مهم می شود. از آنجایی که رئیس‌جمهور نخست‌وزیر را منصوب می‌کند و اطمینان می‌دهد که این شخص از حمایت اکثریت در لوک سبها (مجلس سفلی) برخوردار است، نقش او در زمان‌های بحرانی سیاسی حیاتی می‌شود.