انتحاری ها!

بالاخره رسیدیم به آن دوره‌ی که انتحاری بودن نه جرم است و نه قباحت دارد و نه پیگرد. همگی با بهت دیدیم که انتحاری‌ها، بادیده‌درآیی تمام خواهانِ حمایت جهانی در یک کار وزار انترنتی شدند!

کم‌ مانده بود که وجدانِ نیم‌خفته‌ی جهانیان کم بیاورد و به بهانه‌ی آزادی بیان مثلا! کاری به کار و زار انترنتی انتحاری‌ها نداشته باشند و به آنان مجال بدهند تا خودِ شان را در یک ترازوی مجازی محک بزنند و دنبال آبِ رفته‌ی آبروی شان باشند.

علی مدد رضوانی