امریکا از افغانستان نرفته است

هرچند گروه طالبان و حامیان منطقه‌ای و جهانی آنها، شکست و خروج امریکا از افغانستان و شکستن شاخ غول را جشن گرفته‌اند؛ اما در میدان عمل و دنیای واقع با وجود ناکامی نظامی ایالات متحده در بام دنیا، حضورِ سیاسی ـ اطلاعاتی و سلطه‌ی فرهنگی و رسانه‌ای و اقتصادی امریکا بر افغانستان، به دلایل و قراین ذیل کماکان ادامه دارد:

۱) ایالات متحده صرفاً نیروهای رزمی و نظامی خود را از باتلاق افغانستان خارج می‌کند؛ ولی نیروهای اطلاعاتی و مشاوران و کارشناسان خود را نه تنها خارج نمی‌کند؛ بلکه ممکن است بر تعداد و کیفیت آنها بیفزاید. بنابر این ایالات متحده پس از این نه به عنوان نیروی اشغالگر؛ بل به عنوان نیروی سلطه‌گر و اتاقِ فکر و فرمان، هم‌چنان در افغانستان حضور سیاسی، امنیتی، اطلاعاتی و رسانه‌ای پررنگ خواهد داشت و این حضورِ نرم و نامرئی، خطرناک‌تر از حضور سخت و فیزیکیِ و اشغالگرانه‌ی پیشین است؛

۲) امریکا و غرب طی بیست سال استیلای همه‌جانبه بر افغانستان، ریشه‌های حضور و نفوذِ فکری و فرهنگی و نرم‌افزاری خود را در این سرزمین تثبیت و تحکیم کرده‌اند و حتی در نبود امریکا و غرب، صدها و بل هزاران رسانه‌ای دیداری و شنیداری و نوشتاری، احزاب رنگارنگ سیاسی، نهادهای مدنی، مؤسسات پرشمار خصوصی، شبکه‌های اجتماعی و … که با هدایت و حمایتِ غربیان، تأسیس و تمویل شده‌اند؛ خود به خود به ترویج و تبلیغِ فرهنگ و ارزش‌های غرب در جامعۀ افغانستان می‌پردازند و تداوم سلطۀ فرهنگی و نرم‌افزاری امریکا و غربب را تأمین و تضمین می‌کنند؛

۳) قبلاً تنها دولت و گروه‌ها و نهادهای متعلق به جمهوریت، دنباله‌رو امریکا و غرب بودند؛ اما اینک طالبانِ قبلاً وحشی و تروریست و ضد بشر نیز در زمین ایالات متحده بازی می‌کنند و گسترۀ نفوذ آن کشور عملا دو طرفِ جنگ و بحران را در بر گرفته است؛

۴) بسیار ساده‌انگارانه است اگر کسی تصوّر کند که امریکا پس از تحمّل آنهمه تلفات و ضایعات و صرفِ آنهمه هزینه و امکانات، سرانجام کشور استراتژیک افغانستان را مفت و رایگان به روسیه و ایران یا چین و پاکستان تحویل می‌دهد و هیمنه‌ی تاریخی و هژمونی جهانی خود را به آسانی بر باد می‌دهد.

مسیح ارزگانی